туьрк, шиир, сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) хандин паб, дишегьли. Идан ван хьана са девлетлу ханумдиз. Ханум айвандал экъечӀна, жузада гьамбалдихъ вуч хьанатӀа. Ф. Гьамбал. 2) дишегьлидин тариф яз ишлемишдай гаф. Бедназар тахьуй вин суьрет, Бажит кушун агъ я ханум. Е. Э. Ханум. Жумла махлукьатдин, пейкар ханумрин, мугьман я зун къе. Е. Э. Хьана. Са кьве йис идалай вилик, гъвечӀи женжел руш яз, чна ам квазни кьазвайди тушир. Гила килиг, адакай халис ханум хьанва. А. Э. Суалдиз жаваб. 3) дишегьлидихъ галаз рахадайла, ийизвай гьуьрметдин лишан яз адан тӀварцӀихъ галаз ишлемишдай гаф. Седакъет ханум! Къуй вун мадни еке дережайрив агакьрай, ви агалкьунар мадни чӀехи хьурай... "Самур" газ., 2003, 26.1 V. 4) ( чӀехи гьарфунилай - X) дишегьлидин хас тӀвар: Ханум - а, -а.