ЧИЛ

\[ччил\] (-и, -е, -ер) 1. Yer, Yer kürəsi; 2. müxt. mən. yer; yer üzü; torpaq; quru; чилихъни япар ава. Ata. sözü yerin qulağı var; 3. torpaq, sahə, ərazi, yer; никӀин чил əkin yeri; помещикрин чилер mülkədar torpaqları; 4. torpaq, dövlət, məmləkət, ölkə; 5. məc. torpaq, yurd, vətən; * вилер чиле тун bax вил¹; кӀвалин чил döşəmə; хам чилер xam yerlər, xam torpaqlar; цик квай чилер suvarılan torpaqlar; чил(ер) зурзун yer oynamaq, yer tərpənmək, zəlzələ olmaq; чил къарагъарун (гьалун) k.t. yeri şumlamaq, sürmək; чилерикай фидайди məc. yer altından yasa gedən (gizlicə, əl altından iş görən adam); чилив(ди) сад авун a) yerlə-yeksan etmək, dağıtmaq, yerə tökmək, puç etmək, məhv etmək (əkini və s.); b) xarabaya döndərmək, uçurub dağıtmaq, viran qoymaq; daşı daş üstündə qoymamaq; чилив(ди) сад хьун a) yerlə-yeksan olmaq, məhv olmaq, puç olmaq (əkin və s.); b) uçulub yerlə bir olmaq, məhv olmaq, daş daş üstə qalmamaq; чилик кутун basdırmaq, torpağın altında gizlətmək; torpağa təslim etmək (gömmək), dəfn etmək; чилин циф duman, sis, çən; чиляй-чилиз фин (чилерай-чилериз фин) məc. yerə girmək, çox xəcalət çəkmək, utanıb sıxılmaq.