ШАРШАВ

сущ.; -ди, -да; -ар, -ри, -ра 1) куьгь. дишегьлидин парталрин винелай галчукдай парча. Яру шаршав, михьи дуьгуьр, диба гъваш. Е. Э. Къавумдиз. Назанидин шаршавдин чилелай галчӀур жезвай пипӀек кьуру къакьар ккӀанвай. З. Э. КУТВ-диз фена. Са арани хьанач, пинеяр алай куьгъне кӀурт алай кас, ракӀарай бегьемвилелди гьакьни тийиз, гуьгъуьна чӀулав шаршавни галай дишегьлини галаз атана. С. Ярагъви ашукь Уьзден. 2) куьлуь затӀ-матӀ кутуна кӀулуз ягъун патал гьазурнавай кьуд пипӀен махсус парча. Аял шаршавдик кутуна. Р.

ШАРФ
ШАТАЛ

Digər lüğətlərdə

-ен-(ь) белопого́нник генера́л-фельдма́ршал замежёвываться исче́рпанность Крысоло́в ры́твинка бальнеотерапи́я бо́дрый ду́жка зама́нчивость медоно́сный на старости лет негармони́ческий срок укрепля́ть чебота́рить шёл annuary blown sap pronouncement teleonomic uneclipsed поперёк шафран