ЭЦЯГЪУН

(-из, эцяна, эцягъ) f. 1. vurmaq, itələmək (bir şeyin ucu ilə); кьуьл эцягъун təpik vurmaq, ayağı ilə vurmaq; кьуьнт эцягъун dirsəklə vurmaq, dümsükləmək, dürtmək; ксанвай кицӀе тӀвал эцямир. Ata. sözü yatan iti oyatma; 2. dəymək, toxunmaq (həq. və məc.); хатурда эцягъун xətrinə dəymək, məyus etmək, pərt etmək, qəlbini qırmaq; * виле эцягъай тӀуб аквазвач bax вил¹; кьил эцягъун bax кьил.