ŞÜKUHƏ

[ fars. ] klas. Böyüklük, ululuq, əzəmət, calal, həşəmət; şan-şərəf.
Bir təxtirəvan içində Leyli; Nə şövkətə, nə şükuhə meyli. Füzuli.
Gərək küllən gedib, kəmalişükuh və təntənə ilə [Yusif Sərracı] gətirib, bu təxtin üstündə oturdub müstəqillən özünü padşah biləsiniz. M.F.Axundzadə.
Hər bir təkyə sahibi, təziyəsinin şükuhu üçün Sofi Hüseyni çağırmağı vacib bilərdi. Ə.Haqverdiyev.

ŞÜKUH
ŞÜKUHLU

Значение слова в других словарях