ŞIRIM
сущ. 1. х.м. маз, лас, къарабас (куьтенди, туьрезди ва мс. чиляй акъудай гел, зул, хвал); 2. пер. гел, зул, цӀар, кьацӀ (чинал ва мс.).
Güman ki, bu söz cırmaq feilindən yaranıb, cırım kimi olub, sonra ilk səs dəyişib. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
Tam oxu »i. furrow; anat. fissure; ~ açmaq to furrow (d.), to make* furrows (in); Qırışlar onun sifətində şırımlar yaradır His / Her face is furrowed with wrin
Tam oxu »I сущ. 1. борозда: 1) длинный прорез, глубокая черта, проведенная на поверхности почвы плугом или другим пахотным орудием
Tam oxu »is. 1. k.t. Torpaqda kotanın və ya başqa alətin açdığı dərin iz, zolaq. Tarlalar şırımlarla suvarılır
Tam oxu »