УКОЛ
1. мед. раб ягъун; дармандин раб. 2. сухун, акьадрун (мес. раб). 3. пер. хкIурун (кефиник).
м batırma, batırılma, sancma; укол иголкой iynəni batırma; 2. tib. iynə, iynə vurma; сделать больному укол xəstəyə iynə vurmaq; 3
Tam oxu »1. batırma, batırılma, sancma; 2. tib. iynə, iynə vurma; 3. iynə yeri; 4. sancma, təhqir etmə, könlünə toxunma
Tam oxu »-а; м. 1) к уколоть 1) и уколоться 1) Почувствовать укол. Укол иглы. 2) а) Введение шприцем жидкого лекарства под кожу, в вену и т.п.; инъекция. Сделать укол в руку. Успокаивающий укол. Укол обезболив
Tam oxu »