нареч. 1. təsadüfi olaraq, təsadüfən, ittifaqən, təsadüfi; bilmədən; 2. sözgəlişi; ◊ не случайно əsassız deyil, səbəbsiz deyil, təsadüfi deyil, səbəbi var, qəsdən.
нареч. 1. təsadüfi olaraq, təsadüfən, ittifaqən, təsadüfi; bilmədən; 2. sözgəlişi; ◊ не случайно əsassız deyil, səbəbsiz deyil, təsadüfi deyil, səbəbi var, qəsdən.
нареч. 1. гьалтна; дуьшуьш яз; дуьшуьшдай; дуьшуьш хьана, итфакь яз. 2. в знач. ввод. сл. ты, случайно, не на собрание идѐшь? вун собраниедиз физва
Полностью »1. нареч. к случайный 1) Случайно встретить кого-л. Письмо случайно сохранилось. Узнал об этом совершенно случайно. Он не случайно сюда пришёл (не без причины). 2. в зн. вводн. сл. обычно в отриц. пре
Полностью »