KƏBİNLİ

sif. Kəbini olan; qanuni.
[Səkinə xanım:] [Zeynəb] qardaşıma kəbinli arvad deyil idi ki, irs apara. M.F.Axundzadə.
[Bahadır:] A kişi, nə deyirsən? Kəbinli qızı da qaçırmaq olurmu? N.Nərimanov.
…Zeynəb, Allaha şükür, dul övrətdi, heç kəbinli də deyil. C.Məmmədquluzadə.

KƏBİN
KƏBİNLİLİK

Значение слова в других словарях