is. 1. Paltarın yaxasına, qoluna, ətəyinə və s.-yə başqa parçadan tikilən ensiz haşiyə və s. Birisi soruşurdu: – Çəhrayı paltara yaşıl köbə qoysan nec
is. Köbə tikməklə məşğul olan adam, köbə tikən tikişçi
“Köbələmək”dən f.is
f. 1. Köbə tikmək, köbə vermək. 2. Haşiyə vermək, haşiyəyə almaq; haşiyələmək
“Köbələnmək”dən f.is
məch. 1. Köbə tikilmək, köbə verilmək, köbə qoyulmaq. Paltarın yaxası köbələnib. 2. Köbəyə alınmaq, haşiyə verilmək; haşiyələnmək
“Köbələtmək”dən f.is
icb. 1. Köbə verdirmək, köbə qoydurmaq, köbə tikdirmək. 2. Köbə verdirmək, ətrafına köbə çəkdirmək; haşiyələndirmək
sif. Köbəsi olan, köbə tikilmiş, köbə verilmiş. Köbəli paltar. Köbəli ayaqqabı
sif. Köbə üçün kəsilmiş, köbə üçün yararlı. Köbəlik lent (qaytan). Köbəlik parça
is. Dik yer, dikdir, dik torpaq qalağı, hündür yer. Top sındırmış bir ağac; Yaralı durna kimi; Dayanmışdır köbərdə
is. 1. Bir yerdən başqa yerə köçən adam qrupu, qafilə. Köç mənzil eləyib, heyvanları düzə buraxmışdı
bax köçəköç. [Taybuynuz öküzün] işi ələlxüsus çətinə düşür köç-düş zamanı. Məlumdur ki, bir az hava qızdı, tərəkəmə əhli aranda dayana bilməz
top. Ailə üzvləri, ata-ana, uşaqlar hamı birlikdə. Köç-külfəti yola salmaq. – Hacı düşməninin evinə çatır: Gəzir, görür köç-külfət bütün yatır
zərf Ailə üzvlərinin hamısı birlikdə, bir yerdə. Köçlü-külfətli yola düşmək. – Mayın axırında köçlü-külfətli Kislovodskiyə gedəndə, növbədənxaric [Hac
sif. Bir yerdə məskən salmayıb, daim yurdunu dəyişən; köçəri, bədəvi. Köçəbə adam. – Amma köçəbə tayfalar arasında… qudalıq əvəzinə nişanbazlıq adəti
is. Elliklə köçmə, köçmə işi. Köçəköç başlandı. Köçəköç vaxtı idi
is. məh. 1. bax közəl. Xırmanın qabağında Kərbalının kürən atı bağlanmış, qabağına Maronun verdiyi dənli köçəl tökülmüşdü
məh. bax köçəri
sif. 1. Oturaq həyat keçirməyən, ev-eşiyi ilə daim bir yerdən başqa yerə köçən (oturaq ziddi). Köçəri tayfalar
is. Köçəri həyat sürmə, köçəri həyat tərzi (oturaqlıq ziddi). Köçəriliyi tərk etmək
bax köçəköç. [Şofer:] Bir gün payızın əvvəlləri, bağlardan köçhaköç vaxtı idi. M.Rzaquluzadə
“Köçmək”dən f.is. İranla xanlıq arasında etibar üçün Kiçikbəyimin Tehrana gəlin köçməsi vacib idi. Çəmənzəminli
f. 1. Yaşayış yerini dəyişmək, bir yerdən çıxıb başqa yerə gəlmək, daşınmaq. Təzə mənzilə köçmək. Şəhərdən kəndə köçmək
“Köçürdülmək”dən f.is
“Köçürmək”dən məch
“Köçürmək”dən f.is
f. 1. Birinin yaşayış yerini dəyişdirmək, bir yerdən başqa yerə daşındırmaq. Ailəni yaylağa köçürmək
“Köçürtmək”dən f.is
bax köçürmək. [Qız:] Ona görə ki, sən zorla şeirlərini öz xəttinlə dəftərimə köçürtdün, nəticəsi də belə oldu
“Köçürülmək”dən f.is
1. “Köçürmək”dən məch. Ailə bağa köçürüldü. Qız köçürüldü. Tezislər köçürüldü. 2. bax keçirilmək. Polad ərizə yazdı komandirinə; Başqa bir hissəyə köç
sif. Harın bəslənmiş (at haqqında). Tövlələrdə köhlən atlar çığırışırmı? F.Köçərli. Volqadan su içmiş köhlən atların; Üstündə girdablı çaylara cumduq
is. Harın bəslənmiş atın hal və keyfiyyəti; harınlıq. Qara oğlan hər söz başında xallı atın köhlənliyini, cinsliyini, yumşaqlıq və mehribanlığını deyi
sif. [fars.] 1. Uzun müddət işlənməkdən dağılmış, xarab olmuş, yıpranmış, köhnəlmiş; nimdaş (yeni ziddi)
sif. və zərf Köhnə, əski, qədim (çoxluq bildirir). Köhnə-köhnə fikirlərlə mübarizə aparmaq. – [Şahqulu:] Rəhmətliyin oğlu, köhnə-köhnə peşəni əldən qo
bax köhnə-kürüş. Bundan qabaq həyətə yolçu-zad gələndə pay verərdim, … köhnədən-kültədən bağışlardım
sif. Çox köhnə, istifadəyə yaramayan; cındır, dağılmış, cırılmış. Köhnə-kürüş şeyləri təmir etmək. // İs
is. 1. bax köhnəpərəst. 2. Köhnə paltar və s. alıb-satan adam; köhnəfüruş
bax köhnəpərəstlik
bax qədimdən. ◊ Köhnədən qalma – keçmiş zamanlardan qalan, çoxdan qalma; köhnə, əski, qədim. Əmizadələrimin köhnədən qalma bir qara damı var idi
is. [fars.] bax köhnəçi 2-ci mənada
“Köhnəldilmək”dən f.is
məch. İşlədilə-işlədilə köhnə hala gətirilmək, xarab edilmək, yıpradılmaq
“Köhnələşmək”dən f.is
bax köhnəlmək. Palto köhnələşib. Xalça köhnələşdi
is. 1. Köhnə şeyin hal və keyfiyyəti (təzəlik ziddi). Paltarın köhnəliyi. Evin köhnəliyi. // Tarixi köhnə olma, keçmişə aid olma
“Köhnəlmək”dən f.is
f. 1. Çox işlənməkdən xarab olmaq, yıpranmaq, yararsız hala gəlmək. Pencək köhnəlib. Ayaqqabı köhnəldi