NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Значение слова в других словарях

ароматерапе́вт бура́чный восьмисо́тый вы́смотреть млат перегре́тый сде́ржанно семина́р шелёвка губи́ться зама́яться зы́бить отъеда́ться охмеле́ть пода́тливый фосфори́ться fifteenth Hube oncogenic oscine prevailing uncomplying березняк матереубийство чур