NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Digər lüğətlərdə

бракова́ть громозди́ть грубо... муштрова́ться невегла́с тетереви́ные уду́шливость хлебопа́шенный агре́ссор каба́тчица камила́вка кни́жный конту́зия манья́к нефтедобыва́ющий раска́лываться есень остров bibliomaniac companionship film strip man-hour multivarious yawner ввек