VÜQU

[ ər. ] köhn. Vaqe olma, baş vermə.
Hadisati-mütənəvviənin vüquundan sonra, Məhəmməd şah Səfəvi səltənəti öz oğlu Şah Abbasi-Əvvələ təslim etdi. M.F.Axundzadə.
Bir qadın da … ətrafında vüqu bulan hər bir şeyə gözaltı baxıb diqqət yetirirdi. B.Talıblı.

Синонимы

  • VÜQU vüqu bax əhvalat
VÜQARSIZLIQ
VÜQUAT

Значение слова в других словарях