ANQIRMAQ
гл. ар ягъун, арун, гьараюн (ламра).
Ün (səs) kəlməsi ilə bağlı yaranıb, əsli ünğırmaq kimi olub (hayqırmaq qəlibi üzrə əmələ gəlib). (Bəşir Əhmədov
Полностью »f. 1. (eşşək) to bray; 2. (bərkdən qışqırmaq) to give* a cry, to shout at the top of one’s voice
Полностью »глаг. орать: 1. издавать специфический крик (об осле) 2. мычать (о буйволе) 3. груб., неодобр. кричать, вопить (о крикливом человеке)
Полностью »f. Bərk bağırmaq, böyürmək. Eşşək anqıranda itin başı ağrıyar. (Ata. sözü). – Təlxəklər bütün kələklərini meydana qoydular: … çaqqal kimi ulaşdılar, b
Полностью »