ANQIRMAQ
гл. ар ягъун, арун, гьараюн (ламра).
Ün (səs) kəlməsi ilə bağlı yaranıb, əsli ünğırmaq kimi olub (hayqırmaq qəlibi üzrə əmələ gəlib). (Bəşir Əhmədov
Tam oxu »f. 1. (eşşək) to bray; 2. (bərkdən qışqırmaq) to give* a cry, to shout at the top of one’s voice
Tam oxu »глаг. орать: 1. издавать специфический крик (об осле) 2. мычать (о буйволе) 3. груб., неодобр. кричать, вопить (о крикливом человеке)
Tam oxu »f. Bərk bağırmaq, böyürmək. Eşşək anqıranda itin başı ağrıyar. (Ata. sözü). – Təlxəklər bütün kələklərini meydana qoydular: … çaqqal kimi ulaşdılar, b
Tam oxu »