[ lat. ] dilç. Müəyyən səsi tələffüz etmək üçün dodaqların, dilin, damarın, səs tellərinin gördüyü iş; məxrəc.
I сущ. лингв. артикуляция (работа органов речи, необходимая для произнесения звука) II прил. артикуляционный
Полностью »i. dilç. articulation; aydın ~ clear articulation; nitq səslərinin ~sı articulation of speech sounds
Полностью »[lat.] лингв. артикуляция (рахунрин ванер акъудун патал рахунин органри-пӀузарри, меци, ванцин чӀунари ийидай кӀвалах)
Полностью »