is. [ər. “üfüq” söz. cəmi] şair. 1. Üfüqlər. Məhtab bir şəb idi, hava mişkbar idi; Afaqə nur axardı, səma ləməzar idi
is. [ər. “afət” söz. cəmi] bax afət 1-ci mənada. [Nəsib:] Mat-məəttəl qalmışam ki, bu nə bəladı, nəzərdi, gözdü, afatdı … nədi, bilmirəm! Mir Cəlal
nida [fars.] Tərif, təhsin ifadə edir; əhsən, mərhəba. Afərin sənə, oğlum! Afərin sizə, yaxşı işlədiniz! – Afərin hüsnünə ey fitneyi-dövran, bəri gəl
is. [ər.] 1. Bəla, fəlakət, bədbəxtlik, müsibət, ziyan, zərər. [Şah:] Pədərsuxtə, kəvakibin afətindən məni qorxudarsan və əlacını gizlərsən? M
sif. [ər. afət və fars. …zədə] Bəlaya, müsibətə uğramış, fəlakətə düçar olmuş
zərf [fars.] dan. Havayı, nahaq, boşuna, əbəs
[lat. affectus – ruhi həyəcan] İnsanın əhvaldan və ehtirasdan fərqli olaraq güclü, coşqun baş verən və nisbətən qısamüddətli olan emosional həyəcanı,
is. [lat.] dilç. İki samitin qovuşmasından yaranan yeni samit; məs.: rusca ü (t + s) və ç (t+ş)
[fr.] Tamaşa, konsert haqqında (divarlara vurulan) elan. Rüstəm gülüb dedi ki, buna afişa deyərlər, tamaşadan iki-üç gün qabaq yazıb divara yapışdırır
is. [ər.] köhn. Cansağlığı, sağlamlıq, səhhət. Ol bəzm idi afiyət bahari; Mən bülbüli-zari-biqərari. Füzuli
is. [yun.] Dərin mənalı fikri ifadə edən sabit söz birləşməsi və ya cümlə; hikmətli söz. Nizaminin aforizmləri
sif. Aforizmlərlə dolu olan. Nizaminin aforizmli şeirləri
sif. Afrikada yaşayan, Afrika əhli
is. [fars.] şair. Günəş. Cam içrə mey ki, dairə salmış hübab ona; Ayinədir ki, əks salır afitab ona. Füzuli
[fars.] bax aftafa. Görürsən ki, elə hey çay başıaşağı o tərəfdə-bu tərəfdə əllərində aftaba və başlarında əmmamə ağalar düzülüb çömbəliblər
is. Lüləyi və qulpu olan su qabı; lüləyin. Səriyyə tas və aftafanı gətirib mübaşir Məmmədin … əllərinə su tökdü
is. Aftafa ilə ləyəndən ibarət yuyunma ləvazimatı. Yenə aftafaləyən gəldi, isti su və sabunla əllər və ağızlar yuyulub silindi
[fars.] Xəbərdar. İnanma gər desə rəmmal sirri-qeybə agahəm; Dəhanın sirrinə yüz kərrə iczin etiraf eylər
is. Xəbərdarlıq
[lat.] 1. Bir idarə və ya müəssisənin tapşırığı və ya vəkaləti ilə iş görən adam, müvəkkil. Ticarət agenti
is. 1. Mərkəzi bir idarə və ya müəssisənin yerlərdə olan şöbəsi, nümayəndəliyi, müvəkkilliyi. Dövlət bankı agentliyi
[lat.] 1. Bir müəssisə, idarə və ya təşkilatın agentləri. 2. Xarici hökumətlərin casus və diversantları
klas. bax agah
[ər.] : ağ olmaq, üzünə ağ olmaq – itaət etməmək, söz qaytarmaq, tabe olmamaq. [Gülsənəm:] Atamı da, xanın üzünə ağ olduğuna görə üç gün bundan qabaq
1. sif. Qar, süd, tabaşir rəngli (qara əksi). Ağ saç. Ağ köpük. – Sona gülümsünüb, ağ əlləri ilə Bahadırın əlindən tutub çəkdi
is. 1. Ağ rəngli bez və s. parça. Köynəklik ağ. Mələfəlik ağ. Ağdan tikilmiş köynək. Bir top ağ. – Gün əyiləndə Ağcagilin darvazasından üzünə nimdaş b
is. Tor. Dağ maralı kimi sərsəm gəzən yar; Axır rast gələrsən sən ağa qarşı. Aşıq Fətəli
is. köhn. 1. Hakim, istismarçı siniflərə mənsub adam; mülkədar, bəy, zadəgan. [Kəndli:] Biz ata-babadan ağa qulluğunda oturmağa adət etməmişik
is. dan. məh. Böyük qardaş, dayı və başqa qohumların arvadlarına hörmət üçün verilən ad
is. 1. Budaqları və bərk gövdəsi olan çoxillik bitki. Armud ağacı. Qoz ağacı. Ağac əkmək. Qollu-budaqlı ağac
top. dan. Ağaclar, bir şeyin ağaclardan ibarət olan qismi. Ancaq yağlı dillər tökən Sarımsaq oğlunu neçə gün sonra görməyən Qaçaq Nəbi ağ çadırı söküb
is. köhn. Ataya, yaxud böyüyə hörmət və nəvazişlə müraciət. Odur ki, Qurban həmişə fürsət tapanda deyirdi ki, ağacan, qurban olum, belə işləri eləmə
is. köhn. 1. Əl ağacı kimi bir ağacla oynanılan oyun adı. 2. Keçmişdə qoyun satdıqda, seçmə olmasın deyə, sürünün içinə ağac atıb, onun bir hissəsini
is. köhn. məh. 1. Ayaqlarına qarmaqlı ağaclar taxıb gəzən oyunbaz. 2. Qılçası olmadığı üçün ağacdan qayrılmış süni ayaqla gəzən adam; axsaq
is. zool. Ağac koğuşlarındakı cücülərlə qidalanan uzun, sərt dimdikli quş. O namərddir, qorxur hələ; Cəsədinə yaxın gələ; Baltasızdı ağacdələn… Palıd,
sif. Kəsilmiş ağacları doğramaqla onlardan taxta-şalban hazırlayan. Ağacdoğrayan zavod
is. zool. Ağaclara ziyan vuran kəpənəyə oxşar cücü
is. zool. Həyatının çoxunu ağacda keçirən yaşıl rəngli kiçik qurbağa
is. zool. Ağacların içərisində yaşayan zərərverici (cücü)
f. Ağacla vurmaq
“Ağaclaşmaq2”dan f.is
“Ağaclaşmaq1”dan f.is
qarş. Bir-birini ağacla vurmaq, ağacla vuruşmaq
f. Ağac kimi bərkimək, sərtləşmək. [Bitkinin] toxumları yetişəndə qozaları ağaclaşır və ya giləmeyvə şəklini alaraq ətlənir
sif. 1. Ağacı olan, ağacı çox olan. Ağaclı yer. Ağaclı dərə. 2. Əlində ağac olan. Ağaclı adam. Əli ağaclı
is. 1. Çoxlu ağac bitmiş yer, meşəlik yer. …Buradan dönüb baxanda ağaclıqlar içində qərq olan kənddən heç bir şey görmürsən
sif. Mişarla ağac kəsən, yaxud ağacdan taxta kəsən. Ağacmişarlayan zavod
is. zool. Ağac oduncağını və qabığını ovub deşən, sürfəsi olan böcək
sif. Ağacaoxşar, ağac kimi