is. [fars.] klas. 1. Su. □ Abi-bəqa – bax abi-həyat. Abi-heyvan(i) – bax abi-həyat. Əzib ləli qatıb abi-heyvana; Qənd ilə yoğurub dil-dodaq çəkib
is. [fars. ab və ər. həva] Bir yerin, ölkənin iqlimi, təbiət (su, hava, isti-soyuqluq) cəhətdən vəziyyəti
sif. Yaxşı iqlimi olan, səfalı. Təbiətcə zəngin, ab-havalı və sakit bir yerə getmək qərarına gələn Şamil də Araz ilə Günəşin olduğu həmin kəndə gəlib
is. [ər. “əb” söz. cəmi] Atalar, atababa. □ Abavü əcdad – ata-babalar, əcdad, nəsil, babalar. Mərhum Mirzə Cəmal öz tarixində Pənah Əli xanın abavü əc
is. [ər.] köhn. Müsəlman ruhanilərinin və mömin adamların üstdən geydikləri qolsuz və ya gödəkqollu, yaxası açıq uzun kişi paltarı (əslində ərəb milli
is. məh. 1. Ata. 2. Böyük bacı (hörmət üçün böyük qadına da deyilir)
sif. [fars.] 1. Müntəzəm və çoxlu tikintisi, yaşayış üçün hər cür şəraiti olan; şen. Abad şəhər. Abad kənd
[fars.] Xüsusi isimlərə qoşularaq şəhər, kənd, yer adları düzəldilir; məs.: Cəlilabad, Sabirabad və s
bax abad. Abadan kənd tüstüsündən bəlli olur. (Ata. sözü). □ Evin abadan – bax ev
bax abadanlaşmaq
“Abadanlaşdırılmaq” dan f.is
bax abadlaşdırılmaq
“Abadanlaşdırmaq” dan f.is
bax abadlaşdırmaq
“Abadanlaşmaq”dan f.is
bax abadlaşmaq
is. 1. bax abadlıq. Hərə bir əl qoysa abadanlığa; Kəndimiz böyüyüb bir şəhər olar. S.Vurğun. [Kəndlilər] bir yerdə işləsinlər; … hökumət bu işə kömək
“Abadlaşdırılmaq”dan f.is
məch. Abad edilmək, yaşayış üçün lazım olan hər cür şəraitlə təmin edilmək, yaxşı və mədəni hala salınmaq
“Abadlaşdırmaq”dan f.is
“Abadlaşmaq”dan icb
“Abadlaşmaq”dan f.is
f. Abad olmaq, yaxşılaşmaq, yaşayış üçün lazım olan hər cür şəraitlə təmin olunmaq. Kəndlərimiz abadlaşır
is. 1. Hər hansı bir yerdə əhalinin yaşayışına lazım olan şərait və vəsait. Şəhərin abadlığına çox diqqət yetirilir
is. [fr.] Gözü işıqdan qorumaq üçün lampaya keçirilən örtük, qalpaq. İpək abajur. Şüşə abajur. Süd rəngli abajur
sif. Abajuru olan, üstü abajurla örtülü. Abajurlu lampa. – [Qadın] sonra qolumdan tutub çəhrayı abajurlu elektrik çırağının altında durmuş ağ örtüklü
is. [yun.] 1. arxit. 1. Sütun başlığının dördbucaqlı şəklində olan yuxarı hissəsi. 2. Qədim yunanların və romalıların hesab lövhəsi
is. köhn. Aba geymiş, əynində aba olan
is. Çox şirin, şirəli, ətirli yay armudu növü. Armud növləri Azərbaycanda qədim zamanlardan bəri becərilir və halhazırda bir sıra … nararmudu, abasbəy
is. [xüs. is.-dən] 1. Dördşahılıq (iyimiqəpiklik) metal pul. Cibimdə bir abbası pulum var. – [Hacı Qara:] Bu kasad bazarda mənim bir şahım yoxdur, abb
is. dan. 1. bax ab(b)ası. Ab(b)asılığı xırdalamaq. 2. İyirmi qəpik dəyərində olan, iyirmiqəpiklik. İki abbasılıq marka aldım
is. tar. Bağdad xəlifələri sülaləsi (750-1258). Harunərrəşiddən sonra abbasilərin istiqlaliyyət bünövrəsinə rəxnə düşdü
is. [fars.] Arpa suyu, pivə. [Mübaşir Məmməd:] Sən öl, gecəni xoş keçirmək üçün abcodan yaxı şey yoxdur
[ər.] 1. is. Sərsəri, avara, dərbədər. Gözəllərin olar xümsü zəkatı; Nə aşiqə, nə abdala yetişməz. Aşıq Ələsgər
f. Abdal olmaq, sərsəri olmaq
is. Axmaqlıq, sərsərilik, səfillik
sif. [fars.] 1. Sulu, şirəli, təravətli, lətafətli. Özündən oldu meyə bəzmdən kənar olmaq; Qələtdi bəhs ləbi-ləli-abdarınla
is. Mənalılıq, parlaqlıq, gözəllik, təravət. Kəlamın abdarlığı
bax dəstəmaz. □ Abdəst almaq – dəstəmaz, namazdan qabaq əl-üzü yuma. Abdəst almadan namaz qılmaq olmaz
[fars.] köhn. bax ayaqyolu
is. Su qatılmış qatıq; atılama, ayran
is. [lat.] fiziol. 1. Həqiqətdən yayınma. 2. məc. Göz aldanması
is. [fars.] Misdən, alüminiumdan və s.-dən qayrılmış uzunsaplı çömçə
is. [fars.] köhn. Bozbaş, piti. Məşədi getdi, abgüştü öz əlində buğlanabuğlana gətirdi… C.Məmmədquluzadə
is. Abxaziyanın əsas əhalisini təşkil edən xalqın adı və bu xalqa mənsub adam. Abxaz xalqı. Abxaz dili
is. [fars.] köhn. Su içmək üçün qab, parç
sif. Açıq-göy, mavi rəngli. Abı çit. Abı kağız. – Güləbətin köynək, abı nimtənə; Yaxasında qızıl düymə gərəkdir
is. [fars.] 1. Həya, heysiyyət, şərəf, hörmət, qədir-qiymət. [Zibeydə:] Axır mənim də özümə görə adım, abrım var! M