f. məh. 1. Yorta yerişlə yeriməyə, yortmağa başlamaq. [Məcid] göy ürkəsinə bir acı qamçı çəkdi. Ürkə yortavladı
Tam oxu »(Zəngilan) yavaş-yavaş qaçmaq. – Biz bərk yeriyəndə olar dalımızcan yortavlıyırdı
Tam oxu »гл. нугъ. 1. хъурц авун, хърцада фин (балкӀан); 2. йигиндиз (зарбдиз, кӀевиз) фин.
Tam oxu »