гл. нугъ. 1. хъурц авун, хърцада фин (балкӀан); 2. йигиндиз (зарбдиз, кӀевиз) фин.
f. məh. 1. Yorta yerişlə yeriməyə, yortmağa başlamaq. [Məcid] göy ürkəsinə bir acı qamçı çəkdi. Ürkə yortavladı