dan. bax vicvicə. Məni vicə tutdu
“Vicələndirmək”dən f.is
f. Yüngül üşütmə əmələ gətirmək, vicə gətirmək
“Vicələnmək”dən f.is
f. Bədənində yüngül üşütmə hiss etmək. O, şübhəli nəzərlərlə içəri girənləri süzüb, əllərini ovuşdurdu və vicələnirmiş kimi: – A bala, o pəncərəni ört
is. dan. Üşütmə. Canıma vicvicə düşdü
is. [ər.] Görüşüb bir-birindən müvəqqəti və ya həmişəlik ayrılma; xudahafizləşmə, sağollaşma; əlvida
“Vidalaşmaq”dan f.is
f. Görüşüb bir-birindən (həmişəlik, ya müvəqqəti) ayrılmaq; xudahafizləşmək, sağollaşmaq. Student xanımla vidalaşaraq, iki gündən sonra daşınacağını b
is. [lat.] Televiziya, radiolokasiya siqnalları və başqa mürəkkəb elektrik siqnallarının elektron şüa borusu ekranında təsviri ilə bağlılıq bildirən m
[lat.] bot. Çölnoxudu; noxudaoxşar yem otu
is. [ing.] Əvəzedici, əvəz edən, vəkil olunmuş şəxs
[skand.] Qədim Skandinaviya dəniz döyüşçüsü; dəniz qulduru
[fr.] Köhnə Fransada, İngiltərədə və bəzi başqa dövlətlərdə: baron ilə qraf arasında orta zadəgan rütbəsi və bu rütbəyə sahib olan adam
[lat.] Biliyin müxtəlif sahələrindən şifahi və ya yazılı sualların cavabını tapma oyunu
is. [ər.] 1. Böyük inzibati ərazi bölgüsü. Dağlıq Qarabağ Muxtar Vilayəti. 2. Ölkə, məmləkət, mahal, əyalət, ərazi, yer
is. [ər.] mus. Azərbaycan klassik muğamlarının bəzilərinin tərkibində olan əsas şöbələrdən birinin adı
[lat.] Şəhər kənarında bağ-bağat içərisində qəşəng ev; köşk. Burada çox gözəl villalar tikilmiş, həyətlər, bağçalar səliqəyə salınmışdır
is. [fr.] 1. Kartof, kələm, çuğundur, yumurta və sirkə ilə hazırlanan soyuq yemək; qəlyanaltı yeməyi
is. [fr.] Orta və ya ali məktəbi qutaranların fərdi şəkillərdən ibarət kollektiv şəkli
is. Kimyəvi maddə
[rus.] 1. Burğulu mıx, burğu şəklində olan mıx. Vintlə bərkitmək. Vinti boşaltmaq. // dan. Ümumiyyətlə, yivli şeylər: şurup, bolt və s
is. Vinti burub bərkitmək və ya açmaq üçün alət. Bıçağın üç-dörd tiyəsi, qayçısı, dırnaqtutanı, konservaçanı, vintburanı, tıxac çıxardanı vardı
“Vintləmək”dən f.is
f. Vintlə bərkitmək, vintlə bir şeyi başqa şeyə rəbt etmək
“Vintlənmək”dən f.is
məch. Vintlə bərkidilmək
f.sif. Vintlə bərkidilmiş. Döşəməyə vintlənmiş skamya
sif. 1. Bərkitmək üçün vinti olan. 2. Vintlə bərkidilmiş, vintlənmiş. 3. xüs. Vintlə təchiz edilmiş (bax vint 2-ci mənada)
sif. Vintə oxşayan, vintşəkilli, vint kimi, burğuya oxşayan. Minarənin yuxarısına çıxmaq üçün tikilmiş daş pilləkən vintvari şəkildə olub, qüllənin iç
[ital.] mus. 1. XV-XVIII əsrlərdə Qərbi Avropada yayılmış müxtəlif ölçü və diapazonlu, yayla çalınan, adətən altısimli musiqi aləti
[ital.] mus. Skripka tipində düzəldilmiş yayla çalınan bastenor diapazonlu dördsimli musiqi aləti. Daşıdığı adından bəlli olduğu kimi, simli orkestrin
is. Violonçel çalan çalğıçı
is. [fr.] 1. Döngə. 2. Təyyarənin üfüqi müstəvidə pilotaj fiquru. 3. Fotoqrafiyada pozitiv fototəsvirlərə rəng verilməsi üçün istifadə olunan məhlul
sif. [fars.] Uçuq, yıxıq, dağılmış; viranə qalmış; bərbad. Viran şəhər. Viran ev. Viran ölkə. – Açdı mənə dərdli ağac; Viran bağın məlalını
sif. Viranə halına salan, yıxıb-dağıdıcı, xarabazara çevirən. Viranedici müharibələr. Viranedici zəlzələ
is. [fars.] Xaraba, yıxıq bina, uçuq bina qalıqları. Mənzil olur gəh mənə viranələr; Cin görürəm, can görürəm, qorxmuram
f. Viranə halına gəlmək, dağılmaq, bərbad olmaq. // Məc. mənada. Bir qəmzəsi qanlı, həramı, yağı; Çapdı könlüm şəhrin, viranələnmiş
is. Xarabazar yer, viran olmuş yer; xarabalıq, xarabazarlıq
is. [fars.] Xaraba, viranə, xaraba qalmış ev (hiddət, yaxud kədər məqamında evə işarədir). [Qarı:] Öz viranxananda otur, … bu il taxılımız da yaxşıdı
is. [ər.] Dindarların bir savab iş kimi tez-tez söylədikləri, təkrar etdikləri dini kəlam, söz, ifadə
sif. [ing.] 1. Fakta əsaslanan, həqiqi, gerçək. 2. Mümkün olan, imkan daxilində, müəyyən şəraitdə meydana çıxa bilən
[ital.] mus. Öz sənətinin texnikasına mükəmməl yiyələnmiş mahir ifaçı (çalğıçı və ya müğənni). // dan
is. mus. Ustadlıq, mahirlik, məharət, mahir sənətkarlıq. Skripka çalmaqda virtuozluq göstərdi
is. [lat.] İnsan və bitkilərdə yoluxucu xəstəlik törədən mikrob
is. [ing.] Tünd spirtli ingilis içkisi
[lat.] 1. Süni lif, sellafon və s. hazırlamaq üçün işlədilən sellülozdan alınan üzvi maddə. 2. Süni ipək
sif. Viskoz qarışığı olan