sif. dan. Təşəxxüslü, ağır, azdanışan, özünü ciddi göstərməyə çalışan. Mehdiqulu ağırtaxtalı bir oğlandı, hələmhələm canına isti keçməzdi
bax ağır 14-cü mənada. Ağırtəbiətli adam. – Nurəddin … anasından sonra birdən-birə dəyişir, … ağırtəbiətli bir uşaq olur
sif. Ağır hərəkət edən və ya çox ağır-ağır iş görən, tələsməyən, atil. Ağırtərpənən adam
bax ağırtərpənən
sif. dan. 1. Münasib, yaraşan, ləyaqətli. Ağıryana paltar. 2. Ağır, ciddi. Ağıryana adam
sif. Ağır yüklənmiş, ağır yüklər daşıyan. Ağıryüklü qatar. – Ağıryüklü fayton … bir döngədə aşıb, oxu və çarxı sındı
sif. dan. Qorxunc, dəhşətli, çox acıqlı, üz-gözündən acıq tökülən, heybətli, çox zəhmli
bax ağuz
is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib-içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv
is. dan. Surət, sifət. // Zahiri görünüş, görkəm. [Pası:] Ucqardakı ağzıburnu hisli kaha kimindir? S
sif. dan. Görkəmli, zahiri görkəmi yaxşı, abırlı
sif. Çox biədəb, ədəbsiz, nalayiq. Ağızaalınmaz söz
sif. dan. Öz fikri olmayıb, başqalarının sözü ilə hərəkət edən
zərf 1. Tamam, lap dolu, ləbələb, ağzına qədər. Qab ağızbaağız doludur. Qazanı ağızbaağız doldurmaq. Teatrın zalı ağızbaağız camaatla doludur
is. 1. “Ağız”dan kiç. 2. bot. Çiçəyin dişiciyinin üst tərəfdən ayrılmış hissəsi. [Miçurin] axtalanmış çiçəyin qalpağını açıb onun dişiciklərinin ağızc
zərf 1. Şifahi olaraq, yazı ilə deyil, dil ilə, dilcavabı. Ağızdan söyləmək. 2. Əzbər, əzbərdən. Şeri ağızdan bilmək
sif. köhn. Keçmişdə lüləsi ağzından doldurulan tüfəng və s. Ağızdandolma tüfəng. – Adamın diqqətini, hər şeydən əvvəl, həyətin baş tərəfindəki ağızdan
zərf 1. Özünün doğru, haqlı olduğuna inanaraq, təşəxxüslə, lovğalovğa. Ağızdolusu demək. – [Qurban Mərəndinin] Marağanın meyvə bağlarından, quru əriyi
f. dan. 1. Ağzı ilə qoparmaq, ağzı ilə dartmaq, ağzını toxundurmaq. 2. məc. Töhmətləndirmək, acıqlanmaq, üstünə qışqırmaq; nəsihət vermək
“Ağızlaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Bir-biri ilə sözləşmək, söz-sözə gəlmək; dillə dalaşmaq, söyüşmək. Qoca … Dağbaşevlə ağızlaşdığını və heç kəsi vecinə almadığını bir daha nəz
sif. 1. Ağzı olan (bax ağız1 2-ci mənada). Ağızlı şüşə. Ağızlı qab. 2. Kəsici tərəfi olan (alət və s
is. 1. Duru şeyləri bir qabdan başqa ağzı dar qaba tökmək üçün yuxarısı enli, aşağısı dar cihaz; qıf
is. köhn. Çaxmaqlı tüfəngin və ağızdan doldurulan topun ağızotu tökülən yeri
is. köhn. Keçmişdə çaxmaqlı tüfəngi və ağızdan doldurulan topu atmaq üçün onların ağızotluğuna tökülən barıt
sif. 1. Ağzı olmayan (bax ağız1 2 və 5-ci mənalarda). 2. Küt, kəsərsiz (silah və s.). 3. məc. dan. Dilsiz-ağızsız, sözü keçməyən, sözü kəsərsiz; aciz,
is. dan. Ağzında kəsər olmama, sözü keçməmə, dilsizlik; acizlik məzlumluq, fağırlıq, cəsarətsizlik
bax ağızucu. Tütünçüoğlu bu haqda danışmağa könlü yoxmuş kimi ağızsürütməsi dedi… M.S.Ordubadi. Həmzə ağızsürütməsi bir neçə şey dedi
zərf Könülsüz, etinasız, başdansovma. Kişi bir az fikirləşdi, sonra ağızucu cavab verdi. S.Rəhimov. Xanpəri qardaşı oğlunun suallarına ağızucu cavab v
is. bot. Xalq arasında heyvanlar üçün dərman kimi işlədilən bir ot
is. Köhnə məişətdə: aşura günü əyninə ağ köynək geyərək, baş yaran mövhumatçı. …Qurban kəsmək, imam təziyəsi və qışqırıqlı və cəlallı məhərrəm təziyəs
sif. Qanadları ağ olan. Məktəb damına qonub bu ağqanadlı quşlar; Güldü ağızdolusu qəhrəmanlarla birgə
bax platin
cəm. tar. XV əsrdə Cənubi Azərbaycanda və ona qonşu olan bəzi ölkələrdə hakimiyyət sürmüş oğuztürkmən qəbilələrindən biri
is. tar. Ağ qvardiya (bax qvardiya) sıralarında olub, sovet hökuməti əleyhinə mübarizə etmiş adam. [Dəmirov:] Görünür ki, haranın ağqvardiyaçısı isə g
sif. Ağıl qəbul edə bilən, inanıla bilən, mümkün ola bilən; məqsədəuyğun. Ağlabatan söz. Ağlabatan təklif
sif. Ağıl qəbul etməyən, ağla sığmayan, məntiqə uymayan, məntiqsiz
is. Ağıl qəbul etməmə, ağla sığmamazlıq, inanıla bilməməzlik, məntiqə uymamazlıq, məntiqsizlik
sif. 1. Ağladan, gözyaşardıcı. Ağladıcı qaz. Ağladıcı bomba. 2. Təsirli, yanıqlı, acınacaqlı, təəssüflü
sif. İmkansız, təsəvvür edilməsi mümkün olmayan, həqiqətə uyğun olmayan; fövqəladə; çox böyük, çox güclü
sif. və is. 1. Çox ağlayan, həmişə ağlayan, tez-tez ağlayan. Ağlağan uşaq. – Çoxlarının bezdiyi və uzaq qaçdığı … ağlağan uşaqları Nazimə sanki əfsun
is. 1. Tez-tez, daim ağlamaq xasiyyəti. 2. məc. Həmişə halından şikayət və narazılıq etmək xasiyyəti, həmişə öz həqiqi vəziyyətini pis göstərməyə çalı
1. “Ağlamaq”dan f.is. 2. məc. Fəryad. Nəriltisi, ağlaması onun bənzər tufana; Göz yaşının qətrələri sıçrar o yan-bu yana
f. 1 Şiddətli ağrı, ruhi sarsıntı və ya başqa bir ağır təəssürat nəticəsində göz yaşı axıtmaq. Sevincdən ağlamaq
sif. Pis, faciəli, çox ağır, acınacaqlı. [Cahan:] A balam, ağlamalı günlər keçdi, indi isə sevinməli, xoşlanmalı günlərimiz gəlibdir
“Ağlamsı(n)maq”dan f.is
f. Ağlayan kimi olmaq, gözləri yaşla dolmaq, doluxsunmaq. Kiçikbəyim ağlamsınaraq başmağı onun [Məmməd bəyin] əlindən alıb, hasarın üstündə oturdu