f. 1. Boş şeyi dolu etmək, bir şeyin içinə doluncaya qədər şey qoymaq (tökmək), dolu hala gətirmək. Kisəni unla doldurmaq
“Doldurtmaq”dan f.is
“Doldurmaq”dan icb
sif. xüs. Bir şeyi doldurmaq üçün yarayan. Doldurucu materiallar
“Doldurulmaq”dan f.is
məch. 1. Boş bir şeyin içinə doluncaya qədər şey qoyulmaq (tökülmək), dolu hala gətirilmək. Kisələr unla dolduruldu
sif. 1. Orta dərəcədə kök, dolu, ətli-canlı. Dolğun yanaq. – …Şərəf … qələmə ağaclar kimi şax və nazik bədənli Şirzadı, … dolğun, qarayağız Qızyetəri
“Dolğunlaşmaq”dan f.is
f. 1. Kökəlmək, ətəcana gəlmək. Səlim daha dolğunlaşırdı. S.Rəhimov. 2. Yetkinləşmək, kamala yetmək. 3
is. 1. Köklük, doluluq. 2. Dolmuş şeyin halı. 3. məc. Yetkinlik. 4. məc. Mənaca, məzmunca mükəmməllik
f. Dolğunlaşmaq, yetişmək. Cavan qız sinni-şəbabətə yetmişdi… Boy ucalıb, köksü dolğunub, simasında da ayrı məlahət görünürdü
sif. sifəti dolu, kök; koppuşsifət. [Teymur] dolğunsifət, enlikürək, bədəncə sağlam, çevik bir oğlandı
bax dolğun 1-ci mənada. Bir az sonra yemək otağına iki tələbə də girdi: biri dolğunvücud, qırmızısifət idi, o biri arıq, ortaboylu idi
is. [ing.] 100 sentə bərabər pul vahidi
is. Tənək yarpağına və ya kələm yarpağına bükülmüş, döyülmüş ətdən və düyüdən hazırlanan xörək. Yarpaq dolması
“Dolmaq”dan f.is
f. 1. Bir yerə daxil olub onu doldurmaq, başdan-başa hər yerini tutmaq, boş yer qoymamaq. Evə adamlar doldu
sif. Dolmaya yarayan. Dolmalıq ət, yarpaq
f.sif. 1. Dolu hala gəlmiş, içində boş yer qalmamış. Dolmuş qab. 2. məc. Doluxsunmuş
is. Havada donub tökülən yağmur dənələri. Dolu yağmaq. – Gah dolu tökür, gah gurşad yağır, sel-su bir-birinə qarışır
sif. 1. İçərisi boş olmayan, ağzına qədər bir şeylə doldurulmuş, ya dolmuş. Dolu şüşə. Dolu qab. Dolu hovuz
zərf Ağzınacan dolu olduğu halda
f. 1. Aramsız surətdə bir şeylə dolmaq və boşalmaq. Şəhərin arvadları dəstə-dəstə hacının böyük bacısı Pərinin evinə dolub-boşalmaqda idilər
sif. Dolğun, bir qədər kök, ətli-canlı
is. zool. Buynuzlarının içərisi boş sümükdən ibarət heyvanlar dəstəsi. Dolubuynuzlular və ya marallar fəsiləsinə aid edilən heyvanların buynuzları baş
sif. Ağzınacan dolu, ləbələb dolu, lap dolu
is. Əkinlərin, bitkilərin dolu vurmaq nəticəsində məhv, ya xarab olması
“Doluxmaq”dan f.is
bax doluxsunmaq. Aqilin ürəyi həyatın bu canlı romanını dinləmək üçün çırpındı, özü isə duymadan doluxdu
bax doluxmaq
“Doluxsunmaq”dan f.is
f. Bir şeydən mütəəssir olaraq gözlərinə yaş dolmaq; ağlamsınmaq, ağlamağı gəlmək. Bəyim doluxsundu, qələm əlində titrədi, gözlərindən yaşlar axıb yaz
is. 1. Dolu şeyin halı. Qabın doluluğu. 2. Köklük, dolğunluq
sif. sifəti dolu, dolğunsifət. Dolusifət oğlan
is. Dolma. Bu qab hər doluşda bir kilo yağ ölçür
“Doluşmaq”dan f.is
qarş. Kütləvi halda bir yerə dolmaq, daxil olmaq, girmək, gəlib yığılmaq. Tamaşaçılar zala doluşdular
sif. Yanaqları dolu olan, yanaqları koppuş. Doluyanaqlı uşaq
təql. Düşən şeyin çıxardığı səs. Qab əlindən düşüb domb elədi
sif. Adətən “göz” sözü ilə: qabağa çıxmış, irəli çıxmış; dəbərə… [Leylək Ələmdar:] Oğlan, müştərin-zadın yoxdu ki? – deyə o, domba gözlərini ətrafına
sif. Gözləri domba, dəbərəgöz
is. Başı yerə dirəyib, ayaqlarını başından aşırma; mayallaq. □ Dombalaq aşmaq, dombalaq vurmaq – mayallaq aşmaq
“Dombalaqlamaq”dan f.is