sif. Ağzına qədər dolu; ağızbaağız, ləbələb. Bir dodaqlama dolça ayran içdi
f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilən. Dodaqlanan səslər
“Dodaqlanmaq”dan f.is
f. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz olunmaq
f.sif. dilç. Dodaqlar vasitəsilə tələffüz edilməyən. Dodaqlanmayan səslər
“Dodaqlaşmaq”dan f.is
qarş. Dodaq-dodağa öpüşmək
sif. Dodağı, dodaqları olan. Xüsusi yer ayrılıb; sərvboylu, püstə dodaqlı canana. R.Rza
is. Nəfəsli musiqi alətlərinin dodaq dayadılan hissəsi; ağızlıq
zərf Ürəksiz, istəmədən, həvəssiz. Dodaqucu salam vermək. – Zeynəb dodaqucu gülümsəyib Rüstəm kişini süzdü
bax dodağabənzər
is. 1. köhn. Keçmişdə: çömçə ilə oynanılan gülməli bir oyun. 2. dan. Hiylə, kələk, fənd. ◊ Dodu vermək dan
f.sif. Bala verən, övlad verə bilən, qısır olmayan. Doğan inək. Doğan heyvan. – Yüz min mamaça olsa da, güc doğana düşər
is. 1. Bir-birinə bənd etmək üçün örkənin, sicimin ucuna bağlanan ağac haçacıq (qarmaq); örkən halqası
“Doğanaqlamaq”dan f.is
f. Doğanaq vasitəsilə dərini yumşaltmaq. Dərini doğanaqlamaqla yumşaldırlar
sif. Əsasən bala vermək üçün saxlanılan, doğan. Doğar inək. Doğar camış
“Doğdurmaq”dan f.is
“Doğmaq”dan icb
1. “Doğmaq”dan f.is. 2. sif. Eyni ata və anadan olmuş, bir qarından çıxmış. Doğma qardaş. – …Dəstədə olan adamların biri Mirqasımdır ki, doğma bacısı
“Doğma” (2-ci mənada) söz. oxş. Müqəssir kənddə hamının yaxşı tanıdığı Tahirin doğmaca əmisi … Hümmətəli idi
f. 1. Dünyaya bala gətirmək; balalamaq. Uşaq doğmaq. Bala doğmaq. – Sənin kimi oğlanı; Analar tək-tək doğar
is. Bir dəfə doğramaqdan hasil olan miqdar, yaxud doğranmış, kəsilib parçalara ayrılmış şey. Bir doğram odun gətir
zərf Tikə-tikə, parçaparça. □ Doğram-doğram etmək – tikətikə doğramaq, tikə-tikə etmək. Dərisini soymadan [camışın] qarnını yardılar, mədəsini, bağırs
1. “Doğramaq”dan f.is. 2. is. İçinə çörək doğranmış süd, qatıq və ya ayrandan hazırlanan duru yemək. Qatıq doğraması
is. Xırda-xırda doğranmış çörəklə qatıqdan, ayrandan hazırlanan və çox vaxt xiyar, göyərti və s. qatılan soyuq yemək
sif. Doğramac üçün yarayan, doğramac üçün olan. Doğramaclıq göyərti, xiyar
is. xüs. Taxta parçalarından qapı, pəncərə, çərçivə kimi şeylər qayıran usta, dülgər
is. Doğramacının işi, peşəsi, sənəti
f. 1. Doğrayıcı, kəsici alətlə bir şeyi xırda-xırda kəsmək, parça-parça kəsmək; parçalayıb, sındırıb kiçik-kiçik hissələrə ayırmaq
“Doğranmaq”dan f.is
1. məch. Parça-parça kəsilmək, xırda-xırda edilmək, tikə-tikə edilmək. Odun doğrandı. 2. t-siz. Parça-parça olmaq, tikə-tikə olmaq
f.sif. Parça-parça kəsilmiş, xırda-xırda (tikə-tikə) edilmiş. Doğranmış qənd. Doğranmış odun
top. Doğranmış, kəsilmiş şeylər; qırıntı; doğramaq nəticəsində hasil olmuş tör-töküntü. [Yunis Səlimova:] Nədir o? Bir yığın doğrantı tökübsünüz, həyə
“Doğratdırmaq”dan f.is
bax doğratmaq
“Doğratmaq”dan f.is
icb. Bir şeyin xırda-xırda, hissə-hissə, bir boyda, bir ölçüdə kəsdirmək, parçalatmaq. Odunu doğratmaq
Bir sıra sözlərə qoşularaq həmin sözlərlə əlaqədar alət adları düzəldilir, məs.: yemdoğrayan, ətdoğrayan və s
is. xüs. Bir şeyi doğramaq üçün işlədilən alət və s. // Sif. mənasında. Bərk süxurları qazımaq üçün doğrayıcı baltalar işlənir
sif. 1. Düzgün, düz, haqq. Doğru yol. Doğru sözə nə demək olar. – Yar yanında günahkaram; Doğru sözüm yalan oldu
qoş. Yön, tərəf, istiqamət, cəhət bildirir. Naşı ovçu bərə bəklər, əylənər; Marallar sayrışır yollara doğru
sif. və zərf Düz, düzgün, həqiqi. [Bəy] elə bilirdi, səndən doğrudürüst adam yoxdur. Ə.Haqverdiyev
zərf 1. Doğru, düz. Doğruca deyir. 2. Düzcə, dolaşıqsız, əngəlsiz; bilavasitə, düz, birbaşa. Bu yol doğruca kəndə gedir
bax doğruçu
bax doğruçuluq
sif. Yalan sevməyən, həmişə düz danışan, düzlük sevən, düzünü deyən, həqiqətçi; həqiqət, düzgün iş tərəfdarı
is. Düzlük, həqiqətçilik, namusluluq
zərf Həqiqətən, düzünü desək əslində. [Məhəmmədhəsən əmi:] İzzət, doğrudan pəyədə ağlayan sən idin? C
bax doğrusu