bax dumbul. Dümbək çalmaq. – Nə tüfəngə çaxmaq, nə dümbəyə toxmaq. (Ata. sözü)
is. Dümbək çalan adam, dumbulçu. Dümbəkçi hərdən gözünü oturanlara çevirincə: “Can, ay atam balası, can!” – deyən səslər ucalırdı
is. Dümbəkçinin işi, peşəsi; dumbulçuluq
bax dümbək
bax dümbəkçi
sif. [fars.] köhn. Lümək, quyruğukəsik
sif. Çox düz, tamamilə düz. Dümdüz çöl. Dümdüz ağac. Dümdüz qamət. – Hündür, dümdüz şam ağaclarının qol-budağı üşüyürmüş kimi qar təpələri altında tit
“Dümələnmək”dən f.is
f. dan. Əlləşmək, vurnuxmaq, nə isə bir şeylə məşğul olmaq. Dünən gecədən kürkünə birə düşmüş Tükəzban, nə edəcəyini bilmirmiş kimi, həyətdə dümələnir
is. [fars.] köhn. İkiadamlıq. [Ağa Mərdan:] Ağa Kərim, bizim nökərlərdən birisini göndər, bazardan çilovpəzdən 4 nəfər üçün dörd dümərdi boşqabda yanı
is. [fars.] məh. Quşqunun atın quyruğu altından keçən hissəsi
sif. Qapqara, zil qara, tamamilə qara
is. 1. Dirsək, yumruq, yaxud burunla, ya da başqa bir şeyin ucu ilə vurma, itələmə; dürtmələmə. Buzov burnu ilə anasının yelininə dümsük vurur
“Dümsükləmək”dən f.is
f. 1. Dirsəklə, yumruqla, yaxud burunla, ya da başqa bir şeyin ucu ilə vurmaq, itələmək, dürtmək. Gecənin bir vaxtı elə bildim ki, uşaqların anası mən
“Dümsüklənmək”dən f.is
məch. 1. Dümsüklə vurulmaq (itələnmək). 2. məc. Danlanmaq, məzəmmətlənmək
is. dan. Məşğələ, məşğuliyyət. □ Dümük olmaq dan. – bir şeylə vaxt keçirmək, vaxtını öldürmək
f. məh. Çöməlmək, çöməlib oturmaq; sallağı oturmaq. [Dərviş:] Buzovu onun qabaq ayaqlarına bağladı, özü də inəyin sağrısına dirsəkləndi, mən dümüşüb s
is. Dünən. Dün gecə. Dün axşam. – Dün gəda idim və lakin sahibi-cəhan bu gün. Kişvəri. Dün gecə fələkə çıxdı fəryadım
is. Bu gündən əvvəlki gün, keçən gün, irəliki gün. Dünən hava yaxşı idi. Dünən axşam. – Dünən öləni dünən basdırdılar
sif. Dünən olmuş, bir gün əvvəl vaqe olmuş, baş vermiş. Dünənki yağış. Dünənki hadisə. Dünənki iclas uzun çəkdi
zərf , klas. Gecə-gündüz, daima. Düngün fəraqindən gözüm yaş tökərü qan axıdar. Nəsimi. Əmma dünükün fəğan edərdi; Xunabi-cigər rəvan edərdi
bax dünənki. Nərdə onu yaşadan dünkü parlaq ehtişam, Onu öldürən kəndi sinifinin yolumu? M.Müşfiq
is. [ər.] 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm
bax dünya 2 və 5-ci mənalarda
bax dünyagörüşü. Fəlsəfi dünyabaxışı
is. [ər. dünya və fars. …gir] köhn. Tamahkar, gözüdoymaz, xəsis
sif. Həyat təcrübəsi çox olan, mübarizələrdən, çətinliklərdən, sınaqlardan çıxmış; təcrübəli, müdrik
is. Həyat, təbiət və cəmiyyət haqqında görüşlər sistemi
is. 1. köhn. Çoxlu mal və dövlət. Kişi öləndən sonra dünyalığı qalmışdı. 2. Adətən “bir” sözü ilə: həddindən artıq, son dərəcə çox
sif. [ər. dünya və fars. …pərəst] klas. Dünyanın zövq və nemətlərinə aludə olmuş. Zövqsüz lazım çıxar dünyadan ol dünyapərəst; Kim, ona dünyadan ancaq
is. Dünyapərəst adamın keyfiyyəti; dünyanın zövq və səfalarına aludəlik
sif. [ər.] Dünyaya aid olan, dünya ilə bağlı olan; din ilə əlaqəsi olmayan, dini mahiyyətdə olmayan. Dünyəvi məktəblər
is. Dünyaya aid olma, dünya ilə bağlı olma; dini olmama, dinlə əlaqəsi olmama
bax dümdüz
is. Lazım olan xırda-xuruş şeylər
is. Düyünçə şəklində bağlanmış şeylər. Sonra [Ələmdar] …gizlətdiyi qızıl dür-düyünçələrini dartışdırıb dəyirmi stolun üstünə tökdü, əsgi-üsgüdən azad
is. Dəri, ya qumaş üzərində çıxıntılar, qabarıqlar, habelə onlardan hər biri
is. [ər. dürr və fars. danə] 1. İnci (mirvari) dənəsi; inci, mirvari. // Klassik şeirdə: gözəlin dişlərinə işarə
f. İnci kimi düzülmək. Bir şirin güftarlı, bir şəkər sözlü; Ağzı sədəf, dişi dürdanələnmiş. M.P.Vaqif
sif. [ər. dürr və fars. …əfşan] klas. şair. Dürr saçan, inci saçan. Ey eşqidürəfşanım, vey bülbüli-bustanım; Vey nərgisi-məstanım, didarına müştaqəm
sif. [fars.] Müxtəlif cinslərdən əmələ gəlmiş; mələz, qarışıq. Dürək toyuq
sif. [fars.] köhn. 1. İki cür rəngi olan; ikirəngli. 2. məc. İkiüzlü, riyakar. Dürəng adam
is. köhn. 1. İki rənglik. 2. məc. İkiüzlülük, riyakarlıq. Dürənglik bizə nisbət xəta deyil də, nədir? M
is. Dəstə, yığın, toplu; yığılıb (sarınıb) bağlanmış şey. Bir dürgə pul