“Duzlandırmaq”dan f.is
f. Duzlu hala salmaq, duzlu etmək
“Duzlanmaq”dan f.is. □ Torpağın duzlanması – torpaqda münbitliyə mane olan mineral duzların artması
1. məch. Duz vurulmaq, üstünə duz səpilmək. 2. məch. Canına duz hopdurulmaq. 3. t-siz. Duzlar əmələ gəlmək, tərkibində mineral duzların miqdarı artmaq
f.sif. 1. Duz vurulmuş, duz səpilmiş. Duzlanmış ət. 2. Saxlamaq üçün duzlu suya qoyulmuş; duzlu. Duzlanmış xiyar, kələm
“Duzlaşdırılmaq”dan f.is
məch. Duza çevrilmək, duz halına gətirilmək
“Duzlaşdırmaq”dan f.is
f. Duza çevirmək, duz halına gətirmək
“Duzlaşmaq”dan f.is
f. Duza çevrilmək, duz halına gəlmək, duz kimi olmaq; şoranlaşmaq
“Duzlatdırmaq”dan f.is
bax duzlatmaq
“Duzlatmaq”dan f.is
“Duzlatmaq”dan icb. Balıqları, əti duzlatmaq
is. İstehsalatda məhsulları duzlamaqla məşğul olan işçi, fəhlə
sif. 1. Tərkibində duz olan; şor. Duzlu göl. Duzlu su. Xəzər dənizinin ətrafında duzlu göllər çoxdur
sif. 1. Daha çox duzlu. Duzluca pendir. 2. məc. Xoşagələn, şirin, yaxşı. Duzluca söhbət
is. 1. bax duzqabı. 2. bax duzlaq
is. xüs. Bir məhlulun duzluluq dərəcəsini müəyyən etmək üçün cihaz
is. 1. Duzlu şeyin halı; şorluq. Suyun duzluluq dərəcəsi. 2. məc. Ürəyə yatmağa, xoşa gəlməyə səbəb olan xüsusiyyət; qanışirinlik, suyuşirinlilik, yap
sif. Duzlu torpaqlarda yaxşı bitən. Duzsevən bitkilər
sif. 1. Duzu olmayan, duz vurulmamış, yaxud duzu az. Duzsuz xörək. Şorba yaman duzsuzdur. 2. məc. dan
“Duzsuzlanmaq”dan f.is
bax duzsuzlaşmaq
“Duzsuzlaşdırılmaq” dan f.is
məch. Duzsuz hala gətirilmək, duzdan təmizlənmək
“Duzsuzlaşdırmaq”dan f.is
f. Duzsuz hala gətirmək, duzdan təmizləmək, duzunu çıxarmaq
“Duzsuzlaşmaq”dan f.is
f. Duzsuz hala gəlmək, duzu çıxmaq, duzu qaçmaq
is. 1. Duzsuz şeyin halı. 2. məc. Şitlik, bayağılıq, xoşagəlməzlik; qanısoyuqluq
say [fars.] İki (ancaq nərd oyununda işlənir)
təql. Toyuq, xoruz və cücələri çağırmaq üçün çıxarılan səs. Ovcumu dən ilə doldurub “dü-dü-dü!” səslədiyim zaman hər yerdə olsalar [toyuq və cücələr]
bax dua
zərf [fars.] 1. İkinci dəfə, təkrar. Dübarə gəldi, yenə getdi. – Bu halda həyətdə dübarə qalmaqal qopur
is. köhn. dan. Masqaraçı, oyunbaz
sif. Dümdüz, tamamilə düz
is. dan. Masqaraçılıq, oyunbazlıq. Siz bu dübbəlikdən nə kimi ləzzət alırsınız? M.S.Ordubadi
is. [ər.] klas. Böyük ayı bürcü
is. [ər.] klas. Kiçik ayı bürcü
is. [fars. dü və ər. beyt] ədəb. 1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması. 2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı
zərf [fars.] dan. İkilikdə
is. [fars.] köhn. Ayaqqabı növü. [Molla Qasım] ayağına qara meşindən dikdaban Təbriz dübəndisi və bəzi vaxt sarı rəngli nəleyin geyərdi
dübərdini dağıtmaq dan. – divan tutmaq
sif. [fars.] Mübtəla, tutulmuş. Naçaram, mən naçaram; Yaman dərdə düçaram. (Bayatı). □ Düçar etmək – üz-üzə gətirmək, rastlaşdırmaq, məruz qoymaq, uğr
bax düdük. Çomaq əldə dolaşır dağı, daşı; Qoyun, quzu, köpək, düdək yoldaşı. A.Şaiq
sif. və is. 1. İki cinsdən törəmiş; mələz. Qatır düdəmə heyvandır. 2. İkiağızlı; iri. Düdəmə bıçaq
is. 1. Qarğıdan və s.-dən qayrılan, nəfəslə çalınan ən sadə çalğı aləti; ney. Bir qədər keçəndən sonra musiqiyə olan həvəsim o qədər azaldı ki, başıbə