is. bot. Cır və peyvənd cinsləri, göy rəngli, turşməzə, ağızbüzüşdürücü meyvəsi olan kol-ağac. Göyəm ağacı
sif. Göyəm rəngində, göy, tünd mavi. …Allahqulunun göyəmi qanovuzdan tikdirib geydiyi təzə köynəyi altdan görünürdü
is. Çoxlu göyəm ağacı bitən yer, göyəm kolluğu
is. 1. İri çinədanlı, göy-boz rəngli quş, əhliləşdirilmişləri çox vaxt ağ rəngdə olur. Məscidin damındakı göyərçinlər kəsik-kəsik uğuldayırdılar
sif. Göy rəngə çalan, tündkülrəngi olan. Göyərçini ləkə
“Göyərdilmək2”dən f.is
“Göyərdilmək1”dən f.is
“Göyərdilmək3”dən f.is
məch. Əkilib yetişdirilmək
məch. Yaşıl rəngə boyadılmaq, yaşıl edilmək
məch. Göy edilmək, göy rəngə boyadılmaq
“Göyərmək1”dən f.is
“Göyərmək2”dən f.is
“Göyərmək3”dən f.is
f. 1. Göy rəng almaq, göy olmaq, göyləşmək, maviləşmək. 2. Zərbə və ya bərk şeyə toxunma nəticəsində bədənin bir yeri göy olmaq
f. 1. Bitmək, göyərməyə başlamaq, cücərmək. Arpa göyərdi. – Sünbül göyərir səbzə kimi güllərə qarşı. Q
f. Yaşıllaşmağa başlamaq, yaşıllaşmaq. Bağlar göyərib. Çəmən göyərdi. – Bahar yaşıllaşdı, dağlar, səhralar yuxudan ayılıb göyərməyə başladı… Çəmənzəmi
f.sif. Göy rəng almış, bozarmış. Soyuqdan göyərmiş əllər. Zərbədən göyərmiş qol. – Xəlil soyuqdan göyərmiş əllərini bir-birinə sürtdü
f.sif. Yaşıllaşmış, bitmiş, cücərmiş. Göyərmiş çöllər. – [Cavad:] Oyanıb çiçəklənmiş ağaclara, göyərmiş otlara baxıb deyirdim: nə olardı insan da … ba
is. [əsli ital.] Gəmi gövdəsinin üst hissəsindəki açıq sahə. Göyərtəyə çıxmaq. Göyərtədə gəzinmək. Yükləri göyərtəyə yığmaq
is. 1. Ümumiyyətlə bitkilər (ot, ağaclar, yarpaqlar). Hansı şeydir dəyişməyib dünyada; Göyərti də, heyvanat da, hava da
bax göy2 2-ci mənada. [Əntiqənin] sağ üzünə vurulan şapalaq gözünün altına dəyir və iri bir göyərti əmələ gətirir
is. Göyərti əkib-becərmək və satmaqla məşğul olan adam
is. Göyərtiçinin işi, peşəsi, məşğuliyyəti
sif. 1. Göyərti əkilmiş, göyərtisi, yaşıllığı olan; göy. Göyərtili həyət. 2. Tərkibində göyərti olan, göyərti qatılmış
is. Göyərti əkilmiş yer, göyərti bitən yer. Hər kəs həyətdəki göyərtiliyi sulamaq istəyirdi. S.Rəhimov
is. və sif. Göyərti satmaqla məşğul olan; göyərtiçi
sif. Göyərti bitməyən, göyərtisi olmayan. Göyərtisiz sahə
“Göyərtmək1”dən f.is
“Göyərtmək2”dən f.is
f. Göyərməsinə, bitməsinə səbəb olmaq, kömək etmək. Yazın istisi buğdanı göyərtdi. // Əkmək, becərmək, yetişdirmək
f. Göy rəngə boyamaq; maviləşdirmək. Paltarı boyayıb göyərtmək. 2. Bərk bir şeylə vurub, yaxud toxundurub, göyərmək, qançır əmələ gətirmək
sif. 1. Gözləri göy; gözügöy. Göygöz qız. – Yusif kürən, göygöz, yekəbaş uşaqlardan birinə baxan kimi onun Şirin nəslindən olduğunu yəqin etdi
bax göygöz 1-ci mənada. Laçının məktəb yoldaşı arıq, uzun, alnıçapıq, göygözlü bir oğlandı. M.Hüseyn
is. 1. Gözlərin göy olması. 2. məc. Simiclik, xəsislik. Göygözlük etmək
“Göyləşmək1”dən f.is
“Göyləşmək2”dən f.is
f. Göy rəng almaq; maviləşmək. Paltar boyanıb göyləşdi
f. Göyərib, qol-budaq atıb göy olmaq; yaşıllaşmaq
bax göyərtili 1-ci mənada
is. 1. bax göyərtilik. Göylüyü sulamaq. 2. Otlaq, otluq, yaşıllıq. Sürünü göylüyə buraxmaq. – Bəzəsin çölləri başdan-başa göylük, otluq; Ta əzəldən bi
is. Göy rəngdə olma; mavilik. Paltarın göylüyü. – Göylüyünü necə saxlar bu göylük; Durnaları dönməz oldu dağların… M
sif. Göynətmək xüsusiyyəti olan; acışdırıcı, qıcıqlandırıcı, qaşındırıcı. Xəlil … ürəyini göynədən sözləri əmisi oğlundan soruşa bilmədi
is. Göynətmək xüsusiyyəti olma; acışdırıcılıq, qıcıqlandırıcılıq, qaşındırıcılıq
f. 1. Qıcıqlanmaq, qaşınmaq. Onun üzü-gözü qırışır və elə bil boğazı da göynəməyə başlayırdı. Ə.Əbülhəsən
is. Göynəmə, sızıldama, ağrıma. Şeydanın sinəsinin altındakı köhnə çapığın göynərtisi dərhal əriyib yoxa çıxdı
“Göynətmək”dən f.is
icb. 1. Qıcıqlandırmaq, acışdırmaq, qaşındırmaq. Dərman yaranı göynətdi. – [Nəcəfalı] qozdan bir neçəsini qoynuna doldurdu, qərzəkli qoz ətini göynətd
is. tib. Adətən uşaqların tutulduğu sürəkli üzücü öskürək şəklində təzahür edən yoluxucu xəstəlik