is. [ər.] 1. Sığınma, birinin yanına qaçıb himayə istəmə, pənah gətirmə. [Fərhad:] Mən ömrümdə bir kəsə yalvarmadığım halda, namusum yolunda iltica di
is. [ər.] 1. Lütfkarlıq, lütf, mərhəmət, etina. Vardır şirin-şirin xoş ixtilatın: Nə fayda Vaqifə yox iltifatın
[ər. iltifat və fars. …kar] bax iltifatlı
zərf [ər. iltifat və fars. karanə] köhn. İltifatla, hörmətlə, hüsntəvəccöhlə, gülər üzlə, xoş üzlə. İltifatkaranə qəbul etmək
bax iltifatlılıq
sif. 1. İltifatla olunan (edilən). İltifatlı münasibət. 2. İltifat edən, hüsn-təvəccöh göstərən, xoş sifət, lütfkar
is. İltifatlı olma, iltifat göstərmə, lütfkarlıq
sif. İltifatı olmayan, iltifat göstərməyən (etməyən), üz göstərməmə, xoş üz göstərməmə; hörmətsizlik
is. İltifat göstərməmə, xoş üz göstərməmə; hörmətsizlik, nəzakətsizlik
is. [ər.] tib. Bədənin bir yerində qızdırma, şiş, qızartı şəklində təzahür edən xəstəlik prosesi. Ağ ciyər iltihabı
tib. 1. “İltihablaşmaq”dan f.is. 2. İltihab əmələ gəlmə, iltihab prosesi. Mədənin selikli qişası spirtin təsirindən şiddətli qıcıqlandığından iltihabl
f. tib. İltihab əmələ gəlmək
is. [ər.] Xahiş, rica. Mən yüzbaşının iltimasına görə bu kağızı cırıram. C.Məmmədquluzadə. Çoxlar getdi iltimasa, gəlmədin; Vaqif öldü, neçin yasa gəl
is. İltimas edən, minnətçi. [Usta Zeynal Qurbana:] …De ki, ay kafir oğlu kafir, burada nə bir o qədər iş var ki, sən mənim sözümə inanmayıb, Hacı Rəsu
[ər.] : iltisaqi dillər dilç. – sözün kökünü dəyişdirmədən, ona şəkilçilər artırılmaqla yeni formalar və ya yeni sözlər düzəldilən dilləri; məs
is. dilç. İltisaqi dilin xüsusiyyəti, keyfiyyəti. Türk dillərinin iltisaqiliyi
is. [ər.] 1. Bir işin yerinə yetirilməsini lazım bilmə, özü üçün borc hesab etmə, boynuna götürmə, öhdəsinə götürmə
is. köhn. Bir şeyi öhdəsinə götürərək, yerinə yetirəcəyi haqqında dilindən kağız vermiş adam
is. [ər. iltizam və fars. namə] Mütləq yerinə yetirməyi tələb edən yazılı vəd, öhdəçilik kağızı. İltizamnamə vermək (dilindən kağız vermək)
is. Sağalması uzun sürən və sağalandan sonra (adətən üzdə) yeri qalan yara. [Bəyin] çənəsinin yanları … yanağında ilyarası, qırışıqlar, çal-çarpaz ciz
is. [ər.] klas. İşarə, kinayə, eyham, him, örtülü məna. O dalğın gözlərə baxdıqca ruhim eylər istila! O gözlər hər baxışda fikrə yüz min rəmz edər ima
is. ədəb. İmajinizm tərəfdarı
[fr.] XX əsrin əvvəllərində rus poeziyasında ədəbi yaradıcılıqda ideyalılığı rədd edən formalist cərəyanlardan biri
is. [ər.] ədəb. köhn. Əruz vəznində yazılmış şeirlərdə: qısa oxunması lazım gələn hərəkənin vəznə uyması üçün qeyri-təbii olaraq uzadılmasından ibarət
is. [ər.] 1. Mədəni süni surətdə təmizləmək məqsədi ilə düz bağırsağa maye daxil etmə. İmalə etmək. 2
is. [ər.] 1. Müsəlmanlarda: camaat namazına başçılıq edən, habelə bir məhəllədə nikah, ölüm və s. dini işlərə baxan ruhani
is. [ər.] din. Cümə günləri camaat namazına başçılıq edən ruhani. [İsmayıl:] Təbriz böyük şəhərdir, savadlı imamcümələr var
is. [ər.] din. İmamlıq. Vaxta ki, ona imamət verilib, o hər şeyi bilər. Ə.Haqverdiyev
is. din. İmam vəzifəsi, imam rütbəsi. İmamlıq etmək
is. [ər. imam və fars. …zadə] İmamların, övliyaların və onların övladlarının basdırıldığı yer; ziyarətgah
is. [ər.] 1. İnanma, dərin inam. [Nüşabə:] Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı
sif. Dinə inanan, dindar. // İnsaflı. Amma bu qarı çox imanlı qarı idi. “Əsli və Kərəm”
sif. 1. Dinsiz, Allahsız, etiqadsız; kafir. // İs. mənasında. [Bəndalı:] Görmürsən bu imansızları, bu saqqalı qana bulanmışları! Mir Cəlal
zərf İnsafsızlıqla, mərhəmətsizcəsinə, amansızcasına, qəddarcasına
is. 1. Dinsizlik, kafirlik. 2. məc. Mərhəmətsizlik, insafsızlıq, qəddarlıq, amansızlıq
is. [ər.] Böyük və qəşəng bina, ev; mülk, tikili. [Mirzə Kərim:] Gərək sizin hər birinizin daxmalar əvəzinə gözəl imarətiniz olsun
is. [ər.] Kömək, yardım; darda qalmış bir adamın köməyinə yetişmə, dadına yetmə. Koroğlunun dəlilərdi imdadı; Qılınc çəkdi, hasil ola muradı
sif. Köməksiz, yardımsız. □ İmdadsız qalmaq – köməksiz qalmaq, tək qalmaq, əli heç kəsə çatmamaq
is. Köməksizlik, çarəsizlik
bax indi. Bu çərxi-fələk tərsinə dövran edir imdi. M.Ə.Sabir. [Sabbah:] Saqın, imdi sizə verməm sevgili Xəyyamı
bax indicə
is. İməcilikdə iştirak edən adam. Həyətdə iri palazlar döşəmiş, iməcilər çağırmışdı. A.Şaiq. □ İməci olmaq – birinə kömək etmək məqsədi ilə görülən fa
is. Könüllü olaraq və zəhmət haqqı almadan ictimai-faydalı bir işi, tapşırığı kollektiv surətdə, elliklə yerinə yetirmə
iməyə düşmək – iməkləməyə başlamaq. İməyə düşən uşaq … yəhərin qaşından tutdu. S.Rəhimov
“İməkləmək”dən f.is
f. Əllər və dizlər üzərində hərəkət etmək. Nə isə, vaxt yetişdi, gərək uşaq iməkləsin, yerisin, gülsün, danışsın, şad olsun… N
“İməklətmək”dən f.is
f. Uşağın iməkləməsinə kömək etmək, iməkləməyə öyrətmək
is. [ər.] Məhv etmə, tələf etmə. Bunların içindəki müzürr mikrobların imhası üçün oralar hər gün … dezinfeksiya olunaraq, son dərəcə pak və təmiz saxl
is. [ing.] 1. Fikri surət, fikri təsəvvür. 2. Rəmz, simvol