sif. 1. Bir il davam edən və ya davam etmiş. İllik ezamiyyət. İllik fəaliyyət. İllik gəlir. İllik orta temperatur
İlin sayını bildirən mürəkkəb sözlərin ikinci tərkib hissəsi; məs.: beşillik, üçillik, ikiillik
is. [lat.] Hava və su nəqliyyatı vasitələrində şüşəli pəncərə
[lat.] Kitabın mətni ilə əlaqədar olan və bu mətnin izahına kömək edən şəkil. Jurnalın beşinci nömrəsində dərc olunmuş “Məclisi-ədəb” şəkli müsəlmanla
sif. [lat.] Əyani. Lüğətdə illüstrativ material. // İllüstrasiyaya aid, illüstrasiya məqsədi daşıyan
[lat.] Kitabın mətninə dair şəkillər çəkən rəssam; kitab rəssamı
[fr. illusion-dan] 1. İllüzionizm (1-ci mənada) tərəfdarı. 2. Müxtəlif və mürəkkəb üsul və vasitələrin köməyi ilə cürbəcür fokuslar göstərən sirk arti
is. [fr.] 1. Maddi aləmin illüziyadan – yanlış təsəvvürlərdən başqa bir şey olmadığını iddia edən, elmə zidd, idealist fəlsəfi görüş
[fr.] Olmayan bir şeyi həqiqi bir şey kimi qəbul etmə; yanlış, səhv təsəvvür; xəyal. [Teatr direktoru:] Çünki biz səhnədə bəzən boyalar vasitəsilə ill
is. 1. Toxunma şeylərin (xalça, corab, parça və s.-nin) ayrı-ayrı halqaşəkilli düyünləri. İlmə salmaq
is. 1. Asanlıqla açılan düyün. Mustafa bəy örtüyü götürdükdə bir dənə ilmək hörülmüş kəndir görür. Ə
“İlməkləmək”dən f.is
f. 1. İlməyə keçirmək, ilməyə bənd etmək. 2. İlmək vurmaq
“İlməklətmək”dən. f.is
icb. İlməklə bağlatmaq, ilməyə bənd etdirmək
sif. İlmək vurulmuş, ilməyi olan. İlməkli ip
is. [ər.] 1. Sığınma, birinin yanına qaçıb himayə istəmə, pənah gətirmə. [Fərhad:] Mən ömrümdə bir kəsə yalvarmadığım halda, namusum yolunda iltica di
is. [ər.] 1. Lütfkarlıq, lütf, mərhəmət, etina. Vardır şirin-şirin xoş ixtilatın: Nə fayda Vaqifə yox iltifatın
[ər. iltifat və fars. …kar] bax iltifatlı
zərf [ər. iltifat və fars. karanə] köhn. İltifatla, hörmətlə, hüsntəvəccöhlə, gülər üzlə, xoş üzlə. İltifatkaranə qəbul etmək
bax iltifatlılıq
sif. 1. İltifatla olunan (edilən). İltifatlı münasibət. 2. İltifat edən, hüsn-təvəccöh göstərən, xoş sifət, lütfkar
is. İltifatlı olma, iltifat göstərmə, lütfkarlıq
sif. İltifatı olmayan, iltifat göstərməyən (etməyən), üz göstərməmə, xoş üz göstərməmə; hörmətsizlik
is. İltifat göstərməmə, xoş üz göstərməmə; hörmətsizlik, nəzakətsizlik
is. [ər.] tib. Bədənin bir yerində qızdırma, şiş, qızartı şəklində təzahür edən xəstəlik prosesi. Ağ ciyər iltihabı
tib. 1. “İltihablaşmaq”dan f.is. 2. İltihab əmələ gəlmə, iltihab prosesi. Mədənin selikli qişası spirtin təsirindən şiddətli qıcıqlandığından iltihabl
f. tib. İltihab əmələ gəlmək
is. [ər.] Xahiş, rica. Mən yüzbaşının iltimasına görə bu kağızı cırıram. C.Məmmədquluzadə. Çoxlar getdi iltimasa, gəlmədin; Vaqif öldü, neçin yasa gəl
is. İltimas edən, minnətçi. [Usta Zeynal Qurbana:] …De ki, ay kafir oğlu kafir, burada nə bir o qədər iş var ki, sən mənim sözümə inanmayıb, Hacı Rəsu
[ər.] : iltisaqi dillər dilç. – sözün kökünü dəyişdirmədən, ona şəkilçilər artırılmaqla yeni formalar və ya yeni sözlər düzəldilən dilləri; məs
is. dilç. İltisaqi dilin xüsusiyyəti, keyfiyyəti. Türk dillərinin iltisaqiliyi
is. [ər.] 1. Bir işin yerinə yetirilməsini lazım bilmə, özü üçün borc hesab etmə, boynuna götürmə, öhdəsinə götürmə
is. köhn. Bir şeyi öhdəsinə götürərək, yerinə yetirəcəyi haqqında dilindən kağız vermiş adam
is. [ər. iltizam və fars. namə] Mütləq yerinə yetirməyi tələb edən yazılı vəd, öhdəçilik kağızı. İltizamnamə vermək (dilindən kağız vermək)
is. Sağalması uzun sürən və sağalandan sonra (adətən üzdə) yeri qalan yara. [Bəyin] çənəsinin yanları … yanağında ilyarası, qırışıqlar, çal-çarpaz ciz
is. [ər.] klas. İşarə, kinayə, eyham, him, örtülü məna. O dalğın gözlərə baxdıqca ruhim eylər istila! O gözlər hər baxışda fikrə yüz min rəmz edər ima
is. ədəb. İmajinizm tərəfdarı
[fr.] XX əsrin əvvəllərində rus poeziyasında ədəbi yaradıcılıqda ideyalılığı rədd edən formalist cərəyanlardan biri
is. [ər.] ədəb. köhn. Əruz vəznində yazılmış şeirlərdə: qısa oxunması lazım gələn hərəkənin vəznə uyması üçün qeyri-təbii olaraq uzadılmasından ibarət
is. [ər.] 1. Mədəni süni surətdə təmizləmək məqsədi ilə düz bağırsağa maye daxil etmə. İmalə etmək. 2
is. [ər.] 1. Müsəlmanlarda: camaat namazına başçılıq edən, habelə bir məhəllədə nikah, ölüm və s. dini işlərə baxan ruhani
is. [ər.] din. Cümə günləri camaat namazına başçılıq edən ruhani. [İsmayıl:] Təbriz böyük şəhərdir, savadlı imamcümələr var
is. [ər.] din. İmamlıq. Vaxta ki, ona imamət verilib, o hər şeyi bilər. Ə.Haqverdiyev
is. din. İmam vəzifəsi, imam rütbəsi. İmamlıq etmək
is. [ər. imam və fars. …zadə] İmamların, övliyaların və onların övladlarının basdırıldığı yer; ziyarətgah
is. [ər.] 1. İnanma, dərin inam. [Nüşabə:] Sənə qəlbimdə bir iman vardı; Könlümü şübhə, tərəddüd sardı
sif. Dinə inanan, dindar. // İnsaflı. Amma bu qarı çox imanlı qarı idi. “Əsli və Kərəm”
sif. 1. Dinsiz, Allahsız, etiqadsız; kafir. // İs. mənasında. [Bəndalı:] Görmürsən bu imansızları, bu saqqalı qana bulanmışları! Mir Cəlal
zərf İnsafsızlıqla, mərhəmətsizcəsinə, amansızcasına, qəddarcasına