f. Qanamasına səbəb olmaq
“Qanatmaq”dan f.is
f. Qan axacaq surətdə yaralamaq, yaxud yaranı qurdalayaraq, bir şey toxunduraraq qanamasına səbəb olmaq, qan axdırmaq
is. Qalın, miləmil ipək parça. // Bu parçadan tikilmiş. Qanavat yorğan. – Xozeyinlər hamama gələndə özləri üçün qanavat boğçanın içində fitə, qətfə gə
is. tib. Qanda qırmızı qan kürəciklərinin (hemoqlobin) azlığı nəticəsində əmələ gələn xəstəlik
sif. Bir qandan, bir nəsildən, bir soydan olan. Kassir ilə dədə-babadan qanbir qohum çıxanlar bir-birinə yapışmışdılar
bax qozbel
“Qanburlaşmaq”dan f.is
f. Qanbur olmaq, donqarlaşmaq, qozbel olmaq
is. Qozbellik, donqarlıq
is. Yəhərin dal və bəzən qabaq tərəfində ip, qayış keçirmək üçün deşik, ya halqa. □ Qancığa bağı – heybə və s
sif. və is. dan. Eşşəyin, qatırın, itin, canavarın dişisi
is. vulq. Xəyanət, alçaqlıq, rəzillik, dönüklük
is. 1. Bərk vurulmaq, toxunmaq və ya sıxılmaq nəticəsində bədənin bir yerində dəri ilə ət arasında bərkiyib laxtalaşan qan
“Qançırlamaq”dan f.is
f. Qançır olmaq
bax qançırlamaq. Bütün vücudunda göyərib qaralmayan, qançırlanmayan bir nöqtə olmadığı görülərdi. Ə.Əbülhəsən
“Harada” sözünün qədimi forması. Hər qanda məskən eyləsə aşiq, əsirdir. Nəsimi. Qanmayır heç kəs ki, kəşti qanda, dərya qandadır
is. [əsli ər.] 1. Keçmişdə ağır cinayət işləmiş məhbusların əl və ayaqlarına keçirilən dəmir halqalı zəncir
bax qandal. Qandalaq qoymayır gecələr yatam; Ümid etməyirəm mətləbə çatam. “Qaçaq Nəbi”. Məşədi isə hər zaman atasını, onun qollarındakı zənciri, ayaq
“Qandallamaq”dan f.is
f. Əl və ayaqlara qandal vurmaq, buxovlamaq, zəncirləmək
“Qandallanmaq”dan f.is
məch. Əl və ayaqlarına qandal vurulmaq; buxovlanmaq, zəncirlənmək
sif. Əl və ayaqlarına qandal vurulmuş; buxovlu, zəncirli. Araz dəhlizdəki ayağı qandallı dustaqlara baxırdı
bax qankəsici
məch. Anladılmaq, başa salınmaq, bildirilmək, öyrədilmək
“Qandırmaq”dan f.is
f. Anlatmaq, başa salmaq. Nə qədər çalışdımsa, məsələni ona qandıra bilmədim. – Sən öz borcunu əmələ gətir, … vəssəlam, budur bax, qlasnı seçmə barəsi
[ər.] Qane olan, əldə etdiyi, yaxud əlində olan şeylə kifayətlənən, tamah etməyən. Nə versələr, ona qaneyəm
sif. Qane edən, kifayətləndirən, razı edən, təmin edən, inandırıcı. Qaneedici cavab
sif. dan. Ətiacı, zəhəndə, hər şeyin ziddinə gedən, acı danışan. Qanıacı adam
is. dan. Qanıacı adamın xasiyyəti; ətiacılıq, zəhəndəlik
sif. Solğun, bənizi qaçmış. Kukla kök-qırmızı, Roza qanıaçıq və arıq idi. S.Rəhimov
bax qanıqdırmaq
bax qanıqmaq. Belə getsə onların dişi şirəyə batar, qanıxarlar, bu kənddə adam qalmaz. S.Rəhimov. Qan içib qanıxan canavarları; Məhv et silahının qüdr
bax qanıqmaq
sif. Adama yovuşan, adamlarla üns tutan; ünsiyyətli, səmimi. Qanıisti adam
is. Adama yovuşma, ünsiyyət
sif. 1. Qana yerikləyən, qana susamış, qana həris. // İs. mənasında. Sərt, azğın, bəd, quduz kimi it
zərf Çox pərt, çox tutqun, əhvalı pozğun halda. Dəniz buruğundan daha da qanıqara qayıtmış Qüdrət, Laləni yuxudan oyatmadı
is. Pərtlik, məyusluq, əhval pozğunluğu. [Yusif:] Yox, Qəmər, bir də Camala rast gəlsəm, qanıqaralıq olacaq
f. Alışdırmaq, dadandırmaq
“Qanıqmaq”dan f.is
f. 1. Alışmaq, dadanmaq; həris olmaq. Bu tula ov etməyə qanıqmışdır. 2. Qana susamaq, gözü qızmaq
bax qanıqmaq 2-ci mənada
məch. Başa düşülmək. Həzrət Əşrəf Hacı Nayibə qanılmayan dildə yavaşyavaş bir söz deyir. C.Məmmədquluzadə
sif. Qanıla bilməyən, başa düşülə bilməyən