is. [ər. qarət və fars. …gər] Qarətlə məşğul olan adam; soyğunçu, çapovulçu, talançı, quldur. Məktəb dediyin qeydidilü bəndi-zəbandır; Qarətgəri-candı
is. Çapqınçılıq, soyğunçuluq, talançılıq, çapovçuluq, quldurluq
is. Uşaqların qardan qayırdıqları top, yumru. Həvəsim yox məscidə getməyə, neynim, a bacı? Qoy gedim küçədə qargülləsi oynum, a bacı! M
is. Leş və böcəklərlə qidalanan iri, döşü boz qara quş. Qarğanın səsi çıxanda qar gələr. (Ata. sözü)
is. bot. Aran yerlərdə yayılmış yeyilən bir bitki
is. 1. Qapını içəridən kilidləmək üçün qarmaq, ucuəyri dəmir. 2. tex. Dəmir və s.-ni əymək üçün xüsusi quruluşlu kəlbətin
sif. dan. Burnunun ucu qabağa uzanmış, biçimsiz burnu olan. [Hacı] sizin bildiyiniz qarğaburun, muncuqgöz, təkəcə saqqal hacılara bənzəməz
is. dan. Yalnız bir neçə adam arasında anlaşılan uydurma şərti dil. // Heç kəsin anlamadığı dil. Mən ondan söz soruşuram, o mənə qarğadili danışır
is. köhn. dan. Torpaq altında tapılan yarımşəffaf kristal maddə. …Zikr olan şeylərdən savayı hər bir əkin yerində gərək qeyri daşlardan əmələ gələn şe
is. dan. Çox səs-küy olan yer; bazar. □ Qarğalıbazar salmaq – səs-küy salmaq, bazar açmaq. [Nəriman:] Nə qarğalıbazar salmısınız? İ
bax qarğımaq. Yeri, gözəl, yeri, sənə qarğamam; Ölənədək işin ahü zar olsun! Xəstə Qasım. [Əzim baba:] Mən elə hər zaman bu qırğını törədən mazarata q
f. Qarğınmaq. Aldılar yarı əlimdən; Qarğana-qarğana (z.) getdi. Aşıq Abbas
is. bot. Dağlıq yerlərdə bitən zəhərli bitki (ot)
is. məh. Alça, qaysı və gavalı ağaclarının budaq və kötüklərindən sızan yapışqan maddə, şirə, kitrə
is. məh. Çöldə və bağlarda bitən soğana bənzər yabanı bitki
is. dan. Qalmaqal, dava, səsküy. [Dədə Qorqud:] Oğul, Qarçar, nə qarğaşa edərsən? “Kitabi-Dədə Qorqud”
is. Qarışıqlıq, hərc-mərclik; səs-küy, haray, çaxnaşma, araqarışma. İclasda qarğaşalıq daha da şiddətləndi
bax qarğıtmaq. [Zibeydə:] Sənin qərəzin budur ki, gedəsən Əziz bəyə, o əhli-zələmədən törəyənə, tamam ölülərimizin ruhunu özünə qarğadasan
is. bax qamış. [Buğac] yeddisəkkiz yaşlarında ikən özünə qoşa nar çubuğundan bir yay və qarğıdan oxlar qayırmışdı
is. Noxuda oxşar yeməli dənləri olan, uzunsov dənliyi iki-üç qat nazik və uzun yarpaqlarla örtülü bostan bitkisi
is. k.t. Qarğıdalı becərməklə məşğul olan (adam)
is. k.t. Qarğıdalı yetişdirməklə, becərməklə məşğul olma
is. Qarğıdalı əkilmiş tarla, yer; qarğıdalı əkini. Burada yamyaşıl çəltik zəmilərinə, canlı və hündür qarğıdalılığa, iri yarpaqlı tütün kollarına baxd
“Qarğılamaq”dan f.is
f. Bir şeyin üstünü qarğı ilə örtmək
“Qarğılanmaq”dan f.is
məch. Üstü qarğı ilə örtülmək (damın və s.-nin)
“Qarğılatmaq”dan f.is
icb. Üstünü qarğı ilə örtdürmək
is. Çoxlu qarğı bitən yer; qamışlıq
“Qarğımaq”dan f.is
f. Qarğış etmək, nifrin etmək. Züleyxa da hər gün ağlayır. Fərhadı qarğıyırdı, ki, nə üçün onları bu qədər bəlaya saldı
is. Birisinin haqqında pis arzu, nifrin, bəddua. Gər mənə nifrin edər düşmən, mən ondan qəm yeməm; Kim münafiqdən gələn qarğış dua nisbətlidir
“Qarğışlamaq”dan f.is
f. Qarğış etmək, qarğımaq. Kərimin anası oğlunu bu halda görcək, əhvalatdan xəbərdar olardı ki, Kərimi falaqqaya salmışlar və mollanı qarğışlamağa baş
icb. Qarğımağa, qarğış etməyə məcbur etmək; qarğımasına səbəb olmaq
is. 1. Qoca qadın, qoca arvad. Budur! Dünya görmüş o qarıya bax; Mənalı gözləri intizardadır. S.Vurğun
is. zool. köhn. Sərçədən azca böyük boz rəngli tarla quşu; torağay. Xuyu məlaikə, özü pərinaz; Cilvəsi qarıçqay, cıqqası şahbaz
“Qarıxdırılmaq”dan f.is
məch. Çaşdırılmaq, özünü itirəcək bir hala salınmaq
“Qarıxdırmaq”dan f.is
f. Çaşdırmaq, özünü itirəcək bir hala salmaq. Həsən bəy deyir: – Camaat, nə xəbərdir? Xam uşaqdır, teatr görməyib, o yazıq hürkür, siz də onu lap qarı
“Qarıxmaq”dan f.is
f. Çaşmaq, özünü itirmək. [Ağa Mərdan:] Yoxsa, əlbəttə, mürafiə məclisində qarıxarsan, dilin tutular… M
“Qarılaşmaq”dan f.is
f. Qocalmaq, qoca halına düşmək (qadın haqqında)
f.sif. Qocalmış. Onun qarılaşmış bir nənəsi var
“Qarıldamaq”dan f.is
f. Qarğa kimi səs çıxarmaq, qar-qar etmək. Qarğa qarıldayıb başına qar gətirər, çaqqal ulayıb başına qal gətirər
“Qarıldaşmaq”dan f.is