is. Qulaqları uzun (qoyun haqqında). Qoyun var kərə gəzər; Qoyun var kürə gəzər; Gedər, dağları gəzər; Gələr, evləri bəzər
is. [ər. kürrə] Yer kürəsi, üzərində sakin olduğumuz planet. Yer kürəsinin əhalisi. Geri fırlan, Yer kürəsi, zamandan küsüb; Nüşabənin kəcavəsi təpədə
is. [fars.] 1. Dəmiri qızdırmaq üçün körüklə odu közərdilən dəmirçi ocağı. Kürəni körükləmək. Dəmirçi kürəsi
is. 1. Balaca kürə, kiçik kürə; dairəcik. İki dozanqurdu mal təzəyini yumurlayıb aparırdı. Onlar başıaşağı durub, dal ayaqları ilə kürəciyi dığırlayır
is. Kürəyə xidmət edən adam; ocaqçı yaxud kürədə kərpic, qab və s. bişirməklə məşğul olan adam
is. Kürəçinin işi, peşəsi; ocaqçılıq. Kürəçilik eləmək
is. [fars.] köhn. 1. Gildən, palçıqdan hazırlanan şeylərin (məs.: saxsı qab, kərpic və s.) bişirildiyi yer
is. 1. Torpaq və s. atmaq üçün ağacdan qayrılmış uzundəstəkli alət. Kürəklə qar atmaq. Samanı kürəklə yığmaq
is. 1. Bədənin arxa hissəsinin yuxarısında olan üçkünc şəkilli yastı sümüklərdən hər biri. [Qəhrəman:] Güllə arxasından, kürəkləri arasından dəyib keç
cəm zool. Suda üzmək üçün ayaqları kürək şəklində olan məməli heyvanlar dəstəsi. Balinalar kürəkayaqlılara nisbətən su ilə daha çox əlaqədardır
is. Balaca kürək, kiçik kürək (bax kürək2). Kürəkciklə işləmək
bax avarçı
is. Qızın ərinin, qızın ata və anasına olan qohumluq münasibəti; yeznə. [İmran:] Hacı Murad, sən çox xoşbəxtsən ki, İmran kimi kürəkənin var
is. Kürəkənin öz arvadının ata-anasına olan qohumluq vəziyyəti
“Kürəkləmək”dən f.is
f. 1. Kürəklə atmaq, təmizləmək; kürümək. Qarı kürəkləmək. Buğdanı kürəkləmək. – Mühəndis qumu bir xeyli kürəklədi… Mir Cəlal
“Kürəklənmək”dən f.is
məch. 1. Kürəklə təmizlənmək, atılmaq; kürünmək. Tövlə kürəkləndi. 2. Kürək çəkilmək, avarlanmaq. Qayıq kürəkləndikcə irəliləyirdi
“Kürəklətmək”dən f.is
icb. 1. Kürəklə atdırmaq, təmizlətmək; kürütdürmək. Qarı kürəklətmək. 2. Kürək çəkdirmək, avarlatmaq
sif. Əlində kürək olan. …Bir neçə yerdə əli belli və kürəkli kişilər uçuq damların daşını və torpağını sökməkdə idilər
sif. Enli kürəkləri olan, enlikürəkli. Kürəkli oğlan (kişi)
is. və sif. Kürək qayırmağa yarar, kürək qayırmaq üçün (ağac və s.). Kürəklik ağac. – Sən gördüyün ağaclar kürəkliyə kəsildi
“Kürələmək”dən f.is
bax kürümək 1-ci mənada
“Kürəmək”dən f.is
bax kürümək
sif. Saçı, tükü parıltılı sarı-qırmızı rəngdə olan. Kürən oğlan. – Kürən at, geriyə dön! – dedikdə, kürən at dərhal geriyə sıçradı
“Kürənmək”dən f.is
bax kürünmək. Tövlə kürənib qurtardı
sif. Kürən rəngində, kürənə bənzər; sarı-qırmızı
sif. Kürə (şar) şəklində olan; kürəvari, kürəvi
bax kürəvilik
bax kürəvi
sif. [ər.] Kürə (şar) şəklində, kürəyəoxşar, şar şəklində, kürəvari, kürəşəkilli, girdə. Kürəvi cisim
is. Kürə şəklində olma, şara oxşama; girdəlik, kürəşəkillilik, kürəvarilik
is. bax kürək2 1-ci mənada. Kürəyəclə zibili bir yerə yığmaq
is. 1. Keçmişdə, əsasən, qoyun dərisindən, indi isə süni tüklü dərilərdən tikilən yaxud içi ya üzü bu kimi dəri ilə örtülü olan isti qış geyimi
is. 1. Kürktikən usta; kürk tikib satmaqla məşğul olan adam. Kürkçünün kürkü olmaz, börkçünün börkü. (Ata
is. Kürkçünün işi, peşəsi, sənəti. Kürkçülüklə məşğul olmaq
sif. Əynində kürk olan, kürk geymiş. Kürklü qoca. – Kürklü arabaçı əlini gözünün üstünə qoyub baxdı, ancaq bir şey görmədi
is. 1. Kürk tikilməyə yarar. Kürklük dəri, xəz. 2. Rəqəmlərlə – rəqəmin göstərdiyi miqdarda kürk tikməyə kifayət edəcək qədər
bax kürkçü 1-ci mənada
“Kürləşmək”dən f.is
f. 1. Getdikcə ağlağan, qışqırıqçı, şıltaq olmaq (uşaq haqqında). Aylar keçdikcə körpə kürləşir, ağlamaqdan yorulmur, Firəngizin yuxusu isə göyə çəkil
is. 1. Ağlağanlıq, şıltaqlıq, qışqırıqçılıq (uşaq haqqında). Uşaq kürlükdən arıqladı. 2. Tənbəllik, bacarıqsızlıq, acizlik
is. məh. Bir yerə toplanma, yığışma, topa halında dayanma (qoyun və s. haqqında). [Pası] …qoyunların kürnəcdə çox dayanmasına yol verməzdi
klas. bax kürə1. İllər olub – kürrələrdə dəmir olmuşuq; Sərhədlərdə dayanmışıq küləkdən ayıq. M.Araz
is. İtlərin, canavarların və bəzi başqa vəhşi heyvanların cütləşməsi, cinsi əlaqə prosesi və bu prosesin dövrü
is. [ər.] 1. Yanları və söykənəcəyi olmayan stul; kətil. Kürsüdə oturmaq. – Xəstənin yanındakı kürsünün üstündə oturan mülayim bir həkim fısıltı ilə d