sif. [ər.] 1. Mənfilik bildirən, inkar bildirən, rədd edən (müsbət əksi). Mənfi cavab. 2. Gözlənilən nəticənin ziddinə olan, heç bir müsbət nəticə ver
is. Mənfi xüsusiyyət, çatışmayan cəhət, pis cəhət; nöqsan, kəsir. [Cəlil Məmmədquluzadənin] mənfiliklərə, həyatın çürümüş cəhətlərinə qarşı münasibəti
sif. [ər.] Nifrət olunan, nifrətə layiq, nifrətli, xoşa gəlməyən, çox pis; sevilməyən, istənilməyən. [Humay:] Cəmili azarlatdığım o mənfur saat, o məş
is. Nifrətə layiq olma, xoşa gəlməmə; iyrənclik
is. Kol-kosları kəsib doğramaq üçün çapacaq; dəhrə
is. [əsli yun.] 1. Hər cür şeyi sıxıb saxlamaq üçün çilingər aləti. Dəmirçi məngənəsi. // Meyvə və s
sif. Məngənəsi olan, məngənə qoyulmuş. Məngənəli çilingər dəzgahı
“Məngirləmək”dən f.is
f. dan. Tez qarmalamaq, ələ keçirmək, mənimsəmək
sif. [ər.] Uğursuz, bədbəxt, nəhs. [Mahmud] bir də əllərini qovzadı, istədi keçmişki həyatından o mənhus dəqiqələri qoparıb atsın
is. Uğursuzluq, nəhslik, pislik
“Mənimsəmək”dən f.is
f. 1. Bir işi görüb götürmək, öyrənmək, özünə aşılamaq. [Fərman müəlliminin] dediklərini mənimsər və rusca hələ zəif bilməsinə baxmayaraq, kəlmələri b
“Mənimsənmək”dən f.is
məch. Yaxşı-yaxşı öyrənilmək, başa düşülmək, yadda saxlanılmaq
is. və sif. [ər.] köhn. Nikahlı (kəbinli) arvad, qanuni arvad. [Ağa Mərdan:] Hamı bilir ki, Zeynəb xanım Hacı Qafurun daimi mənkuhəsi deyil, onun dövl
sif. [ər.] köhn. 1. Bir yerdən başqa yerə aparılmış. 2. Dillərə düşmüş, ağızdan-ağıza düşmüş. 3. Nəql edilmiş, söyləmiş
zərf Mən və sən birlikdə, öz aramızda. Məsələni mənli-sənli həll edək
is. 1. Bir şəxsin öz varlığı, öz halı. Məndə dəxi necə mənlik olsun; Məndən məni istəyən nə bulsun? Füzuli
sif. Mənliyi olmayan; heysiyyətsiz, şərəfsiz, ləyaqətsiz. Mənliksiz adam. – [Fərman] Mələyin hər şeyə dözdüyünü gördükdə mənliksiz, heysiyyətsiz bir a
is. [ər.] Yüksək vəzifə, böyük məqam; ümumiyyətlə, vəzifə. Kasıbın toyuna seçilmiş, imtiyazlı, mənsəb, sərvət sahibləri çağırılmazdı
is. [ər.] coğr. Çayın dənizə, gölə və ya başqa çaya töküldüyü yer; ağız, qovşaq (mənbə əksi). Çayın mənsəbi
[ər. mənsəb və fars. …pərəst] bax vəzifəpərəst. Mənsəbpərəst adam
bax vəzifəpərəstlik
sif. [ər.] Nisbəti və mənsubiyyəti olan, əlaqəsi olan, aidiyyəti olan. [Keşikçilərin] içində yapıncılı ləzgi və qumuq, Cavanşir elinə mənsub sallaqbığ
is. [ər.] Mənsub olma, aid olma; aidiyyət, təəllüq
sif. [ər.] Nəsrlə yazılmış (mənzum əksi). Ordubadinin mənsur əsərləri. □ Mənsur şeir – nəsr şəklində yazılmış kiçik lirik əsər
is. [ər.] mus. Azərbaycan klassik muğamlarından birinin adı. Mənsuriyyə yeni melodiya bəstələnməsini yox, mayeyi-çargahın bir oktava yuxarı köçürülməs
is. ər. 1. Bir şeyin çıxdığı, nəşət etdiyi, törədiyi yer. // Meydana gəlmə, zahir olma, əmələ gəlmə; törəmə, nəşət, əsil
zərf Mənşəyinə görə, mənşə etibarilə, törənişinə görə. Mənşəcə azərbaycanlıdır
sif. Müəyyən mənşəyi olan, bu və ya başqa mənşəyə mənsub olan, hər hansı bir mənşədən törəyən. Bitki mənşəli dərman
is. [ər.] 1. Hər hansı bir məqsəd üçün istifadə olunan müəyyən əlamətlərə malik yer. Strateji məntəqə
is. [ər.] 1. Təfəkkürün qanun və formaları haqqında elm. Dialektik məntiq. Formal məntiq. 2. Fikrin, əqli nəticənin düzgünlüyü, ağlabatanlığı
zərf Məntiqə, məntiq qanunlarına görə. Məntiqcə düzdür
bax məntiqşünas
sif. [ər.] 1. Məntiq qanunlarına uyğun, məntiq qanunlarına əsaslanan. Məntiqi sübut. Məntiqi ardıcıllıq
is. Məntiq qanunlarına uyğunluq, məntiq qaydalarına əsaslanma; məntiqlilik. Nəticələrin məntiqiliyi
sif. Məntiq qanunlarına uyğun, məntiqi; danışığında məntiq olan. Məntiqli (z.) danışmaq
is. Məntiq qanunlarına uyğun olma; məntiqilik. Dəlillərin məntiqliliyi
sif. və zərf Məntiqdən məhrum, məntiqlə düz gəlməyən, məntiqə zidd olan; ziddiyyətli, ardıcıl olmayan
is. Məntiqdən məhrumluq, məntiqlə uyuşmama, məntiqə zidd olma; qeyri-məntiqilik. Danışığın məntiqsizliyi
is. [ər. məntiq və fars. …şünas] Məntiq elmi ilə məşğul olan alim, məntiq mütəxəssisi; məntiqçi
is. Məntiq elmi ilə məşğul olma, məntiqşünasın ixtisası
is. [ər.] 1. Bir yerin uzaqlara qədər gedən ümumi görünüşü, gözün qavraya bildiyi yerin, sahənin, təbiətin görünüşü; axar-baxar
is. Mənzərə şəkilləri çəkən (rəssam). Mənzərəçi rəssam
sif. Gözəl mənzərəsi olan; axar-baxarlı. Mənzərəli dərə. Mənzərəli təbiət. Mənzərəli çəmən. – [Murad] yüksək bir yerdə oturdu
is. [ər.] 1. Yaşayış evinin adətən bir neçə otaqdan, mətbəxdən və s.-dən ibarət olan hissəsi. Təzə mənzilə köçmək
bax mənzilbəmənzil
zərf Bir mənzildən o biri mənzilə qədər; yol gedərkən arada mənzil edə-edə. İlyas bir aylıq yolu on günə gedib, mənzilbəmənzil gəlib çatdı Məstana
is. [ər. mənzil və fars. …gah] klas. Yaşayış yeri; mənzil. Nə bilsin bəhr halın ol ki, mənzilgahı sahildir