[fr.] Təyyarədən və ya başqa uçucu aparatdan yerə tullanmaq, yaxud yük düşürmək üçün havada böyük bir çətir (zontik) kimi açılan alət
is. Paraşütizmlə məşğul olan adam. // Paraşütlə tullanan adam. Paraşütçü əsgər
bax paraşütizm
[fransızcadan] Paraşütlə tullanışın nəzəriyyə və praktikası; paraşüt idmanı
[yun. para və tif] tib. Qarın yatalağı mikroblarına yaxın olan basillərin törətdiyi keçici xəstəlik
[yun. parasitos] biol. 1. Başqa bir orqanizmin üzərində və ya içində yaşayıb onun hesabına qidalanan bitki və ya heyvan; tüfeyli
[yun.] biol. Parazitlik, tüfeylilik, tüfeyli həyat
is. 1. biol. İki orqanizmdən birinin (parazitin) digərinin hesabına qidalanması (yaşaması); parazitizm
[yun. parasitos və logos] Parazitlər və parazitizm haqqında elm
[yun.] Parazitologiya mütəxəssisi
is. Tayqulp, birəlli, qulplu su qabı. Parçla su içmək. Bir parç su. – [Usta Zeynal Qurbana:] …Get bizə, saxsı ləyən var, küpə var, oları və bir parç d
is. 1. Parçalanmış, sındırılmış, qırılmış, cırılmış şeyin kiçik tikəsi, qırığı, hissəsi. Kağız parçası
is. Toxunma mallar: çit, bez, mahud və s.; arşınmalı. Ağır sandıq seçmə parçalarla dolu idi. Mir Cəlal
zərf və sif. Sınıq-sınıq, xıncım-xıncım, tikə-tikə. [Əlimuxtar:] Arif Hikmət elə vurdu yumruğu stolun üstə ki, stolun şüşəsi parça-parça oldu
sif. Parça, qırıq, qalıq, xırda hissə. Parça-tikə çörək. // İs. mənasında. Parça-tikədən qurama tikmək
is. Parça ətlə kartof, noxud və s.-dən hazırlanan bozbaş növü
is. Kiçik parça; tikəcik
1. bax bəzzaz. 2. bax bəzzaziyyə 2-ci mənada. [Xortdan:] Hacının şəhərdə parçaçı dükanı var idi. Ə.Haqverdiyev
is. Xuruşu düyünün altında bişən ət parçalarından ibarət plov növü
“Parçalamaq”dan f.is
f. 1. Parça-parça etmək, tikə-tikə doğrayıb, kəsib paralamaq; doğramaq. Kağızı parçalamaq. – Köpək madyanın alt dodağını dartıb parçaladı
“Parçalanmaq”dan f.is
1.”Parçalamaq”dan məch. 2. qayıd. Parça-parça olmaq, tikə-tikə olmaq; sınaraq, paralanaraq bütövlüyünü itirmək, dağılmaq
is. [fars. “pərdaxt”dan] Düz səth üzərində parıltı, parlaqlıq, cila
is. Sənəti mebel və s. pardaqlamaqdan ibarət olan, pardaqlama işi ilə məşğul olan; cilalayıcı, pardaqlayıcı (adam)
“Pardaqlamaq”dan f.is
f. 1. Üstünü bir şeylə sürtərək parıldatmaq, hamarladıb işıldatmaq; cilalamaq. 2. Tütün yarpaqlarını ipə düzüb asmaq
“Pardaqlanmaq”dan f.is
1. “Pardaqlamaq”dan məch. Stollar pardaqlandı. Dəri pardaqlandı. 2. qayıd. Qəşəngləşmək, gözəlləşmək, təravətlənmək, çiçək kimi açılmaq
bax pardaqlı. Sən hələ bilmirdin sevgi xoş gülüş; Sevgi pardaqlanmış əyin-baş deyil. S.Tahir
“Pardaqlatmaq”dan f.is
icb. Pardaqlama işi gördürmək, işıldatmaq, parıldatmaq, parıltı verdirmək, cilalatmaq. Mebeli ustaya pardaqlatmaq
1. sif. Pardaqlama işi görən; pardaqlayan, cilalayıcı. Pardaqlayıcı dəzgah. 2. bax pardaqçı
sif. Üzərinə pardaq verilmiş; pardaqlanmış, cilalanmış, işıldadılmış. Pardaqlı dəri
is. [yun.] 1. Dini-əxlaqi hekayə // Hədis. 2. Kinayə, rəmz. 3. İdiomlar
is. [yun.] Natamam iflic, bədənin müəyyən vəzifə daşıyan hissəsinin zəifləməsi. Parez olmaq
is. [fars.] zool. Üzərində qırmızı, sarı və ya ağ xallar olan böcək; xanımböcəyi
parıl-parıl parlamaq – bax par-par parıldamaq (“par-par”da). Hanı parıl-parıl parlayan gözlər? S.Rüstəm
“Parıldadılmaq”dan f.is
“Parıldamaq”dan məch
“Parıldamaq”dan f.is. Günün parıldamasına baxmayaraq, maşınla pambıq yığmaq mümkün deyildi. Ə.Vəliyev
f. Parıltı vermək, bərq vurmaq, parlamaq, işıldamaq. İşıq düşər qar üstünə, parıldar; Tapdalayan vaxtda onu xarıldar
“Parıldaşmaq”dan f.is
qarş. 1. Bərq vurmaq, parıltı vermək (çox şey haqqında); parlaşmaq. Pəncərələrdən içəri işıq dolur, teleqraf telləri, dəmir taxtapuşlar parıldaşırdı
“Parıldatmaq”dan f.is
f. Bir şeyi silməklə, yaxud üzərinə bir şey sürtməklə, çəkməklə ona parıltı vermək; işıldatmaq. Taxtanı pardaqlayıb parıldatmaq
is. Qığılcım kimi saçan gözqamaşdırıcı işıq. Qaranlıq otaqda poqonların parıltısından özünü itirən, … tüfəng-tapançalı Ələmdardan çəkinən Alagöz udqun
sif. Parıltısı olan, parıldayan, bərq vuran. Dağ gülünün çiçəkləri; Nanələrin ləçəkləri; Parıltılı şehlə doldu
[fr.] Parçaya tikilmiş süni taxma saç. Parik qoymaq. Teatr pariki. – Parikin ən xırda təfərrüatında da zahiri bənzəyişə xüsusi fikir verilmişdi
sif. Başına parik qoymuş, başında parik olan