1. Parçalanmış, sındırılmış, qırılmış, cırılmış şeyin kiçik tikəsi, qırığı, hissəsi. Kağız parçası. Odun parçası.
– Buruqların dörd tərəfində dəmir və taxta parçaları gözə dəyirdi.
Dəstə sürüşkən daş və qaya parçalarının üzəri ilə aşağıya enməli idi.
// Tullantı, qırıntı. Şüşə parçaları.
2. Bir əsərin, çıxışın müəyyən hissəsi. “Vaqif”dən parça göstərmək. Musiqi parçası.
– Bir nəfər artist Kərimbəyin “Süngü” adlı təzə əsərindən parça oxudu.
Məktəbin divar qəzetində arabir [ S.Vurğunun ] kiçik parçalarını; şeirlərini oxumuşduq.
3. “Bir” sözü ilə: bir parça – bir az, bir tikə, bir qırıq.
Zeynal bayaqdan bəri qabağındakı nimçədə doğramaq istədiyi bir parça əti eləcə qoyub, əlindəki bıçağı yerə buraxdı.
Hədiyyə bir parça çörək götürüb qəzetə bükdü.
