f. 1. İynənin gözünə sap keçirmək. İynəni saplamaq. – Həsən … sap çıxardıb sapladı və barmağına üskük taxıb, şalvarın arxasını diqqətlə büzələməyə baş
“Saplanmaq”dan f.is
məch. 1. Dəstəsinə qədər batmaq, girmək, keçmək, soxulmaq. Onu hey andıqca hər axşam, səhər; Qəlbimin başına saplanır xəncər
sif. Sapı, dəstəsi olan. Qara saplı bıçaq. Saplı bel. – Paşa bəy gümüş saplı qamçısını çəkməsinin burnuna vura-vura soruşurdu
bax sapılca. Qərənfil xala yağı əritmək üçün saplıcanı ocağın üstünə qoydu. Ə.Vəliyev
“Sapmaq”dan f.is
f. 1. Düz yoldan çıxıb, sağa və ya sola dönərək başqa bir yola girmək, başqa istiqamət almaq; yolu azdırmaq
bax sapsağ. [Sərvinaz qarı:] Bir qoca sınıqçı taxta qoyub sarıdı, bir azdan sonra sappasağ oldu. B.Bayramov
sif. Lap sağ, tamamilə sağlam, sapsağlam. Sapsağ uşaq. – Hüseynqulu ağa üzünü arvadına tərəf tutub dedi: – İndi sapsağ qızı azarlı edəcəksən
sif. Heç bir xəstəliyi olmayan, tamamilə sağlam. Sapsağlam oğlan. – [Səlma] Şükür, çox şükür, sapsağlam, könlü şad; Bu gün, yarın gəlmək üzrə Qanpolad
is. Tamamilə sağlam olma, heç bir xəstəliyi olmama; tamamilə sağlam adamın halı
bax sapsağlamlıq
sif. Lap sarı, tamamilə sarı, çox saralmış. Kitabın sapsarı vərəqləri. – Sapsarıdır ağacların; Xəzəl olmuş yarpaqları
is. Sapsarı şeyin halı
sif. Sapa oxşayan, sap kimi; sapaoxşar. Sapşəkilli tük. Sapşəkilli qurd
sif. Sap kimi nazik, uzun; sapaoxşar
is. [fr.] Mühəndis işləri ilə məşğul olan hərbi qulluqçu; minatəmizləyən
is. Sapyorluq peşəsi
is. [fars.] 1. Sərçələr sinfindən yırtıcı quş. Tərlan yerin sar tutmaz. (Ata. sözü). İtkin düşdü tülək-tərlan; Sar da kəklik alan oldu
bax sərab. Lakin Ağabəyimin sığındığı sahil idimi, sarab idimi? Çəmənzəminli
[fars. – “fəxri geyim” sözündəndir] 1. Uzun qadın paltarı, adətən qolsuz olur və köynəyin üstündən geyilir
is. bot. Sarıyaçalar gövdəsi və xırda çiçəkləri olan, süpürgəşəkilli hündür kollardan ibarət bəzək bitkisi (bu bitkidən boyaq maddəsi kimi də istifadə
“Saralıb-solmaq”dan f.is
bax saralmaq. Əlinlə qurduğun barlı bağçalar; Tufanlar qopsa da saralıb-solmaz. S.Vurğun. Düzənliklərdə alaqanqal enə-boya verir, tez baş qaldırıb, te
“Saralmaq”dan f.is
f. Sarı rəng almaq, sarı olmaq. Stolların üstünə yığılmış qəzet, jurnallar rütubətdən saralmışdı. İ.Əfəndiyev
is. Uzaqdan sarı rəngdə görünən şey. Uzaqda saraltı görünür. – Qalmışdı buludda azca saraltı; Aşırdı dağları iki qaraltı
“Saraltmaq”dan f.is
f. Saralmasına səbəb olmaq, soldurmaq. Dərd-qəm qızı saraltdı. Azar uşağı saraltdı. – Gecə keçdi qaraldan; Seçilmirsən maraldan; Nə dərdim var, nə qəm
is. 1. Padşahın, dövlət başçısının, yaxud padşah ailəsinin daimi yaşadığı həşəmətli bina, ev. Şirvanşahlar sarayı
is. [fars.] Karvanı aparan, karvana başçılıq edən adam; dəvəçi. Acıdın çobana, yoruldun sarbana. (Ata
[ital.] Qısa, yoğun sosiska
[ital. Sardina adasının adından] zool. Siyənək fəsiləsindən xırda balıq
is. [fars.] Klassik Azərbaycan muğamlarından birinin adı. Bu əsas ladlardan başqa, xeyli yayılmış əlavə ladlar və lad şöbələri də vardır ki, bunlara m
is. 1. Yaranı sarımaq, sınığı bağlamaq və s. üçün uzun kəsilmiş tənzif, bez və s. parçası; bint. Yaranı sarğı ilə bağlamaq
1. sif. Narıncı rənglə yaşıl arasında olan (rəng), limon rəngi, qızıl rəngi. Kiçik süfrənin qırağında qoyulmuş sarı samovar buğlana-buğlana zümzümə ed
qoş. 1. Tərəf, səmt. Qapıya sarı getmək. Evə sarı gəlmək. Üzünü pəncərəyə sarı çevirmək. – Bir uşaq … təngnəfəs [Aynaya] sarı gəlirdi
sif. Sarıya və boza çalan, boza yaxın (rəng). Sarı-bozumtul parça
sif. Qonur, açıq şabalıdı rəngli (at rəngi)
sif. Tünd-sarı, qırmızıyaçalar (rəng). Sarı-qırmızı kəlağayı
sif. Tünd-sarı, qızılaçalar (rəng). Sarı-qızılı parça. – Noyabrın sarıqızılı örpəyi; Açıldıqca xəzəl olar yarpaqlar
sif. Başı (saçları) sarı, kürən. Sarıbaş uşaq. – [Tələbə:] Bir az dayanmışdım, yanımdan 15 yaşında, sarıbaş bir qız gəlib keçdiyini gördüm
sif. 1. Sarışın. Sarıbəniz qız. – Uzunboylu, sarıbənizli, alagözlü taqım komandanı taqımı fişəng ilə təchiz edirdi
is. bot. Açıq və ya tündsarı, yaxud mixəyi rəngli gülləri olan çoxillik bitki; şəbgülü. Sarıbənövşə və ya şəbgülü … açıq-sarı, tünd-sarı, mixəyi, tünd
is. k.t. İri, sarı dənəli buğda növü. Sarıbuğda unu. Sarıbuğda əkini. – Yenə aşıb-daşacaqdır sarıbuğda anbarımız
is. zool. Parlaq sarı tükləri olan oxuyan quş. Sordum: – Nədən, sarıbülbül; Nəğməndən açılır könül? N
is. bot. Sarı çiçəkləri bəzən sıx, bəzən də seyrək olan ot bitkisi
is. bot. Sarı çiçəkləri olan kol-bitki. [Səriyyə:] Biz sarıçiçəklə örtülü yamaca çatanda günəş çıxdı
is. zool. Dimdiyi sarı kiçik bir quş