qoş. dan. 1. Ötrü, üçün, üzündən (səbəb bildirir). Ta kim məqami tərk edəndə; Səndən yana əzm edib gedəndə
zərf 1) yanan vəziyyətdə, yanar halda ikən, yanaraq; 2) qovrula-qovrula, əzab və iztirab çəkə-çəkə, acıq çəkə-çəkə
is. 1. Yandıqda istilik, alov verən hər şey (odun, kömür və s.). Yanacağı bol olanlar buxarılarını qalamış, təndirlərini yandırmış, evlərini isidib ai
sif. Yanacağı olan, yanacaqla işləyən
1. sif. Yanacağı olmayan. 2. zərf Yanacaq olmadan. [Mehriban Zeynalın] işsiz qaldığı günlərində aclığını, çılpaqlığını açıb söyləmədiyi kimi, bir çox
is. Yanacaq yoxluğu, yanacaq qıtlığı, yanacaq olmadığı vəziyyət və şərait. Traktorlar yanacaqsızlıq üzündən işsiz durmuşdur
zərf 1. Yan tərəfə çevrilmiş vəziyyətdə, yan tərəfini irəli verərək, çiynini irəli verərək, böyrünü qabağa verərək, yarıdönmüş halda
is. Üzün almacıq sümüyündən çənəyə qədər olan qismi. Yanağından öpmək. Qırmızı yanaq. – Yanaq üzrə saçın tavusa bənzər; Ki, seyri cənnətül-məvayə düşm
Adətən yanağın övsafını təyin edən sifətlərə qoşularaq işlənir. Bir-birinə həmdəm iki növcavan; Biri güldür, biri gülgəz yanaqlı
sif. Odpüskürən, alovsaçan, atəşsaçan, odsaçan, odlu. // Alışqan, tezodlanan, tezalışan, tezyanan. Yanar maddələr
sif. Yanmaqda olan. Yenə məni yanar-yanar odlara; Dağılmış ayrılıq saldı, sevdiyim! M.V.Vidadi
“Yanaşdırılmaq”dan f.is
məch. Yaxınlaşdırılıb dirədilmək, yan-yana edilmək (qoyulmaq), kip yaxınlaşdırılmaq
“Yanaşdırmaq”dan f.is
f. Yanbayan etmək, kip yaxınlaşdırmaq, yanbayan qoymaq, yaxınlaşdırıb birləşdirmək, bir-birinə dirəmək
zərf 1. Bir-birinə yaxın vəziyyətdə, bir-birinin yanında; yanbayan, yanyan. Yanaşı oturmaq. Yanaşı qoymaq
zərf Yanaşı, bitişik; yanaşmış, bitişmiş vəziyyətdə
is. Yanaşı olma, yanbayan olma; bitişiklik
sif. 1. Yanaşmaq, yaxınlaşmaq mümkün olmayan, yanına varıla bilməyən; əlçatmaz. Yanaşılmaz bir yer. 2
is. Yanaşmaq, yaxınlaşmaq mümkün olmama; əlçatmazlıq
“Yanaşmaq”dan f.is. Əsgərlərin gülərüzlə onlara yanaşması bizim qorxulu olmadığımızı bildirdi. H.Nəzərli
f. 1. Yaxınına, yanına gəlmək; yaxınlaşmaq, yanbayan olmaq. O, mənə yanaşıb qolumdan tutdu. Birisi ona yanaşıb nə isə dedi
yanbaş atmaq dan. – boyun qaçırmaq, danmaq
bax yan-yana. Yanbayan oturmaq. – Onda görürsən yıxılıb yanbayan; Bir neçə növrəstə cavan laybalay. M
is. Omba, yan. [Vəli:] …Başın üçün, Cavad bəy, yanbızına dəyənəyi belə yapışdırdım ki, küçük kimi zingildədi
“Yanbızlamaq”dan f.is
f. dan. Yanbızı (yanı) ilə itələmək, vurmaq
is. dan. Sağrı, yan (bax yan 5-ci mənada). Əli qara öküzün yancağına bir çubuq vurdu. F.Xoşginabi. □ Yancaq ağrısı dan
“Yancaqlamaq”dan f.is
f. dan. Yancağından tutmaq
zərf Çox uzağa getməsin deyə heyvanın ipini ayaqlarına sarıma. □ Yancidar etmək – ipi heyvanın ayaqlarına bu cür bağlamaq
is. məh. 1. İki küsülü tərəfi barışdıran adam; vasitəçi. Xülasə, hər iki tərəf yançıların köməyi ilə bir-birinə güzəştə gedib toyu başlayacaqlar
is. məh. İki küsülü tərəfi barışdırma; vasitəçilik. // Kömək, kömək etmə
zərf Yan tərəfdən, böyürdən. Yandan keç. Yandan maşın gəlir
yandı-qındı vermək dan. – ələ salaraq hirsləndirmək, qızışdırmaq, acıqqıcıq vermək
f.sif. 1. Yanğın düzəldən, yanğın salan. 2. bax yandırıcı
“Yandırıb-tökmək”dən f.is
bax yandırmaq 5-ci mənada. Onun sözləri adamı yandırıbtökür
“Yandırıb-yaxmaq”dan f.is
bax yandırmaq 5-ci mənada. Əzizim baxar doymaz; Yandırar-yaxar, doymaz; Baxdıqca gözlərimdən; Qanlı yaş axar, doymaz
sif. Yandırmaq xassəsi olan; yandıran, yaxıcı, qızmar. [Günəşin] yandırıcı şüaları amansızcasına yerə şığıyır(dı)
“Yandırılmaq”dan f.is
“Yandırmaq”dan məch. De, bəlkə də od içində bu gecə yarı; Söndürürsən yandırılmış bir xanimanı. S.Vurğun
“Yandırmaq”dan f.is
f. 1. Yanmağına səbəb olmaq; alışdırmaq. Lampanı yandırmaq. Kibrit yandırmaq. İşığı yandırmaq. Fənər yandırmaq
“Yandırtmaq”dan f.is
icb. Yandırmağa məcbur etmək
is. 1. Ürəyi su istəmə, susama, susuzluq, atəş. Su yanğımı kəsmir. Atlar yanğıdan əldən düşdü. □ Yanğısını (ürək yanğısını) söndürmək – su içmək ehtiy
sif. 1. Yanğısı olan, susamış. 2. məc. Odlu, alovlu, atəşin. El tazə havalar, yeni sözlər sevir indi; Atəşli könül, yanğılı dillər sevir indi
is. 1. Binanı, əmlakı, ümumiyyətlə yana bilən hər şeyi geniş miqyasda qaplayıb məhv edən alov, atəş; habelə yanma prosesinin özü