sif. Yükü olmayan; boş. Yüksüz maşın. Yüksüz qatar. // zərf Heç bir yük götürmədən; boş. Maşınlar yüksüz qayıtdılar
is. Yükləmə işi
sif. 1. Çəkisi az olan (ağır ziddi). Yüngül yük. Yüngül çamadan. Yüngül daş. □ Yüngül çəkmək – çəkidə aldatmaq, əskik vermək
zərf dan. 1. Lazımi dərəcədə silahlanmamış, hazırlanmamış. 2. Yüngül geyinmiş halda. 3. məc. Zəif, şiddətsiz, yüngül
1. sif. Bir qədər yüngül; yüngülvari, yüngültəhər. Yüngülcə bir daş. // Çox yüngül. 2. zərf Bir balaca, azacıq, ciddi olmayaraq
sif. Çəkisi yüngül olan, çəkisi az olan, ağır olmayan
bax yüngültəbiət(li)
bax yüngültəbiətlilik
“Yüngüllədilmək”dən f.is
məch. Yüngül hala salınmaq
sif. 1. Yüngülləşdirən, ağırlığını azaldan. Zəhməti yüngülləşdirici şərait. 2. hüq. Yüngüllük verən, şiddətini, təsirini azaltmağa imkan verən
“Yüngülləşdirilmək” dən f.is. Əmək şəraitinin yüngülləşdirilməsi
məch. 1. Ağırlığı, çəkisi azaldılmaq, daha yüngül edilmək. 2. Əziyyəti, çətinliyi, ağırlığı azaldılmaq; asanlaşdırılmaq
“Yüngülləşdirmək”dən f.is
f. 1. Zəhmətini, əziyyətini, çətinliyini, ağırlığını azaltmaq; asanlaşdırmaq. Əmək şəraitini yüngülləşdirmək
“Yüngülləşmək”dən f.is
f. 1. Çəkisi azalmaq, ağırlığını itirmək, yüngül olmaq. Arabanın yükü yüngülləşdi. 2. Asanlaşmaq, zəhməti, əziyyəti bir qədər azalmaq, işi azalmaq
f. Ağırlığını azaltmaq, çəkisini azaltmaq, daha yüngül etmək. Yükünü yüngüllətmək
is. 1. “Yüngül”dən mücər. (ağırlıq ziddi). Havanın yüngüllüyü. Paltarın yüngüllüyü. Xasiyyətin yüngüllüyü
bax yüngültəbiət. Yüngülməcaz adam
sif. Olduqca yüngül, çox yüngül
sif. Qeyri-ciddi, xasiyyətcə yüngül. Yüngültəbiət adam
is. Xasiyyətcə, təbiətcə qeyri-ciddilik, qeyri-ciddi adamın hal və keyfiyyəti
sif. 1. Bir qədər yüngül. Əl çamadanı boyda, yüngülvari bağlını əlimə aldım. Mir Cəlal. 2. Çətin olmayan, çox mürəkkəb olmayan, çox zəhmət, bilik, bac
sif. Lap yüngül, olduqca yüngül, yox yüngül
is. Çapar, qasid
“Yürümək”dən f.is
bax yerimək. Fəvvarələr atır, axır bulaqlar; Yürüdüyüm yollar parlaq sədəfli. A.Səhhət. Rotşild də başqa zavodların nümayəndələri ilə bərabər yürüməkd
is. 1. İrəliyə doğru hərəkət; yerimə. Ağır karvan yürüşü ilə dalğalanır insanlar; Həm də qızlar-oğlanlar
is. Yürüşdə iştirak edən adam (bax yürüş 4-cü mənada)
“Yürütmək”dən f.is
bax yeritmək 1 və 2-ci mənalarda. Yağılar yurduna yürütsə qoşun; Oğlum, siz onda bir şir kimi qoşun. S
is. Atın başına keçirilən kəm və cilovdan ibarət qoşqu ləvazimatı. Yüyəni atın başına keçirmək. Atın yüyənindən tutmaq
“Yüyənləmək”dən f.is
f. 1. Başına yüyən keçirmək, yüyən taxmaq (atın). Qara, göyxallı atı gül kimi təmizləyib yəhərlədi və yüyənlədi
“Yüyənlənmək”dən f.is
məch. 1. Başına yüyən keçirilmək (taxılmaq). At yüyənlənmişdir. 2. məc. Başqasının tabeliyinə keçmək, başqasından asılı vəziyyətə düşmək
“Yüyənlətmək”dən f.is
icb. Atın başına yüyən taxdırmaq
sif. Başına yüyən vurulmuş, yüyəni olan. Tez yəhərli, yüyənli bir at alıb mindi, … Çənlibelə tərəf yola düşdü
sif. Başına yüyən vurulmamış, yüyəni olmayan. Yüyənsiz at. ◊ Yüyənsiz danışmaq – fikirləşmədən danışmaq
sif. Bərk qaçan; itigedən, qaçağan. [Əhməd tacirbaşı] bir yüyrək at minib, durmagəldim özünü Həsən paşanın yanına çatdırdı
zərf Qaça-qaça, qoşaraq, çaparaq. Yüyürə-yüyürə getmək. – Çiyni yapıncılı çobanın yüyürə-yüyürə gəldiyini görən Səməd Gülgəzi … yarpaqların arasında g
“Yüyürmək”dən f.is. İndi [Lətif] yürüş zamanı düzgün nəfəs alır və yüyürmə sürətini daha da artırırdı
f. Qaçmaq, qoşaraq getmək, bərk getmək, qaça-qaça getmək; qoşmaq. Hara belə yüyürürsən? Uşaqlar yüyürməkdən yoruldu
“Yüyürtmək”dən f.is