sif. və zərf Yerinə yetirilməmiş, əməl edilməmiş, həyata keçirilməmiş. Evdə uşaq heç bir rejimə tabe olmadan yaşayarsa, məktəbin verdiyi tapşırıqlar d
is. [ər.] köhn. 1. Görülən iş üçün verilən haqq (pul), muzd (maaş), zəhmət haqqı. [Hacı Rəcəbəli:] Ağa Mərdan, uşaqların icrətini məlum elə! M
is. [ər.] klas. 1. Cidd-cəhd, var gücü ilə çalışma, səy etmə, çalışıb-çapalama. □ İctihad etmək köhn
sif. [ər.] 1. İnsan cəmiyyətinə aid olan. İctimai quruluş. İctimai inkişaf qanunları. // Cəmiyyətdə insanların həyat və münasibəti ilə bağlı olan, cəm
“İctimailəşdirilmək” dən f.is. İstehsal vasitələrinin ictimailəşdirilməsi. Torpağın ictimailəşdirilməsi
məch. Fərdilikdən, xüsusilikdən çıxarılıb, cəmiyyətin, kollektivin ixtiyarına verilmək; ümumiləşdirilmək, ellikləşdirilmək
f.sif. Fərdilikdən, xüsusilikdən çıxarılıb, cəmiyyətin, kollektivin ixtiyarına verilmiş; ümumiləşdirilmiş, ellikləşdirilmiş
“İctimailəşdirmək” dən f.is
f. Dağınıq, fərdi, xüsusi təsərrüfatı, istehsal vasitələrini, təsərrüfat obyektlərini və s.-ni ictimai kollektiv, təsərrüfat halına gətirmək; ümumiləş
“İctimailəşmək”dən f.is
f. Fərdilikdən, xüsusilikdən çıxıb ümumiləşmək, cəmiyyətin mülkiyyətinə keçmək, ellikləşmək
is. İctimai xarakterdə olma; ümumilik, kollektivlik
is. [ər.] Cəmiyyət və onun inkişafından bəhs edən elm. İctimaiyyat dərsi. İctimaiyyat müəllimi. – İctimaiyyat dərnəyi rəhbəri [Ənisənin] … müraciətini
is. [ər.] Cəmiyyətin qabaqcıl dairələri, qabaqcıl hissəsi. Elmi ictimaiyyət. İctimaiyyətin fikri. İctimaiyyətin diqqətini cəlb etmək
is. İctimai işlərdə, ictimai həyatda fəal iştirak edən adam. // Sif. mənasında. İctimaiyyətçi qadınlar
is. [ər.] klas. Çəkinmə, saqınma, uzaqlaşma, uzaq durma. Fürsəti fövt etmək olmaz, gözləyir əğyarlar; Onların bədgularından ictinabın vaxtıdır
klas. bax əcz. Tənha qalıb etdi naleyi-zar; Dərdü qəmə qıldı iczin izhar. Füzuli. Ətalət mayeyi-iczü kədərdir
is. 1. Bir şeyin içərisi, daxili, iç tərəfi. Əvvəl evin içi, sonra çölü. (Ata. sözü). Mağaranın içi yumşaq ağac qabıqları ilə döşənmişdi
bax içalat. [Mürşüdoğlu] qoca əli ilə iç-içalatı söküb çıxardıb qanlı biləklərini yudu. S.Rəhimov
bax iç 2-ci mənada. Qoyunun içalatı. – [Canavar] yazığın içini, içalatını elə aparmışdı ki, quruca qəfəsəsi qalmışdı
“İçdirilmək”dən f.is
icb. İçməyə məcbur edilmək
“İçdirmək”dən f.is
bax içirtmək
zərf dan. Ara vermədən, dalbadal içmə (çoxları)
1. zərf Daxilə, daxildə. İçəri itələmək. İçəri gəl. İçəri buraxmaq. – Şah rüsxət verdi, münəccimbaşı çıxmamış Xacə Mübarək içəri girib ərz elədi… M
zərf Bir başdan içmə, ara vermədən içmə, çoxlu içmə; içəiç (çoxları haqqında). İçhaiç başlandı
sif. İçərisi boş olan, içində heç bir şey olmayan; oyuq. İçiboş gövdə. İçiboş buynuz
bax içkiçi
“İçilmək”dən f.is
“İçmək”dən məch. Xörəyin üstündən çay içildi. Qabdakı su içilib qurtarmışdı. – [Kərəm:] Qəribin boynuna kəfən biçilməz; Əcəl camı çox acıdı, içilməz!
Adətən “bir” sözü ilə – bir dəfə içməyə kifayət edəcək qədər. Bir içim şərab. – [Ahıl qadın:] Evdə bir içim su yoxdur
is. 1. İçməyə yararlı, içmək üçün olan, içməli. İçimlik su. 2. Saylarla miqdar bildirir. Bir içimlik su
zərf 1. Gizlin, heç kəsə hiss etdirmədən; içində, ürəyində, qəlbində. Fərhad özlüyündə bu sözlərə için-için gülürdü
“İçirdilmək”dən f.is
“İçirtmək”dən məch. Dərman içirdilmək. İçki içirdilmək
“İçirmək”dən f.is
bax içirtmək. Solğun dodağından cami-sevdanı; İçirmişdir mənə saqiyiəzəl. Ə.Cavad
“İçirtdirmək”dən f.is
icb. Başqası vasitəsilə içdirmək, içməyə məcbur etmək
“İçirtmək”dən f.is
f. 1. İçməyə sövq və ya məcbur etmək; içdirmək. Su içirtmək. – Əzizim, qandı ürək; Yar sözün dandı ürək; Şirin şərbət içirtdin; Nədən bəs yandı ürək?
is. İçilən spirtli mayelər. Spirtli içkilər. Şirin içkilər. – Bir müsəlman ki bir rus məclisinə düşərdi, öldürsəydin də, bir qətrə içki dilinə vurmazd
sif. Spirtli içkiləri həddindən artıq içən, içki düşkünü; əyyaş. Allah, Allah! Kimdi oğru, kimdi oğru saxlayan; Bu pristav içkiçi yerinə culfanı tutar
sif. İçki içilən, içki olan. İçkili məclis. İçkili qonaqlıq. – [Nəbi:] Cəbi, bu gecə bizdə böyük qonaqlıq var: oxuyanlı, çalanlı, içkili
sif. Spirtli içkilər olmayan, içilməyən. İçkisiz məclis
is. Qoyun içindən hazırlanmış qovurma
sif. Astarlı, astarı olan. İçli yorğan. İçli çul
is. 1. xüs. Bir şeyin içərisinə qoyulan, keçirilən, salınan şey. 2. Hər hansı bir şeyin iç tərəfinə tikilən şey; astar
“İçmək”dən f.is