“Zığlandırmaq”dan f.is
f. 1. bax zığlamaq. 2. Qatılaşdırmaq, qatılığını artırmaq. İnək südünü zığlandırdı
“Zığlanmaq”dan f.is
f. Zığa (palçığa) bulanmaq, batmaq
f.sif. Zığa (palçığa) batmış, lehmələnmiş. Zığlanmış döşəmə
“Zığlaşmaq”dan f.is
f. Zığ halına gəlmək, zığ olmaq, lehmələnmək
“Zığlatmaq”dan f.is
bax zığlamaq
sif. 1. Palçıqlı, lehməli, bataq, bataqlıq. Küçə zığlı idi, [Nemətullayev] yeridikcə sürüşürdü. S.Rəhimov
is. 1. Zığ olan yer; palçıqlıq, lehməlik, bataqlıq. 2. Qatılıq, qəlizlik
zərf Gücənə-gücənə, hıqqana-hıqqana, gücə düşərək, güclə, çətinliklə. Belə yerdə zıqqana-zıqqana kağız oxumaq çox ayıb olacaqdı
“Zıqqanmaq”dan f.is
f. Gücənmək, gücə düşmək, hıqqanmaq. // Bir işi çox çətinliklə görmək. İdarədəkilər Müsyö Qomel ilə birlikdə hələ də o kəlmənin üstündə zıqqanırdılar
sif. və is. 1. Çox xəsis, çox tamahkar, acgöz. Xalıqverdiyə görə Mirzə Cəmil çox xəsis, göy, zıqqı adamdı
“Zıqqıldamaq”dan f.is
f. Zarımaq, inildəmək, sızıldamaq, zarıldamaq. Kosa qocalıb əldən düşmüş xəstə qarı kimi zıqqıldadı. S
is. Zıqqıldama səsi, inilti, zarıltı
bax zıqqana-zıqqana. Bir uşaq da mollanın qabağında diz çöküb, zıqqına-zıqqına dərs oxuyurdu. P.Makulu
bax zıqqanmaq
is. məh. 1. Quşun yeni yumurtadan çıxmış tüksüz balası; ətcəbala. Gözünün önündə qara, boz ilan; Girib yuvasına, edərdi talan; Körpə balaları udardı d
is. məh. Çuğundur
zərf məh. Tamamilə, bütün, başdan-başa, səlt. Bu ət zılxa yağdır
is. məh. Gözdən, ağızdan, burundan axan selik. ◊ Gözünün zılığını axıtmaq – bax göz. [Hacı Atakişi Tamaşaya:] Nə olub, yenə gözünün zılığını axıdırsan
sif. məh. Zılığı olan, zılıq axan
is. məh. Zığ, bataqlıq yer; yaş peyin tökülmüş yer
is. Deşik açmaq üçün əl aləti; deşikaçan
is. [ər.] Əsil mənası zərdüşti (kafir, dinsiz) olub, canlı dildə söyüş məqamında işlənir. [Əhməd:] …Bu zındıq oğlu zındıqdır ki, ondan bir tük də çəkm
is. Quş ifrazatı, quş təzəyi. Toyuq zınq atdı
təql. Zəngin, qumrovun çıxardığı səs
“Zınqıldamaq”dan f.is
f. İncə zəng səsi çıxarmaq. Qumrov zınqıldadı. – Ağatlı fayton tərpəndi, zınqıldaya-zınqıldaya (z.) səs saldı
“Zınqıldatmaq”dan f.is
bax zanqıldatmaq
is. Zəngin çıxardığı səs, incə zəng səsi. Eşitdilər birdən yeni zınqıltı; Faytonçular çox bərk qovurdu atı
is. Heyvanların boynuna, dəfin sağanağına taxılan xırda zəng, qumrov. Tək çalınan zınqırovlar uzun-uzun guvuldar; Usandıran bir səs ilə vıyıldar
sif. Zınqırov asılmış, zınqırovu olan. Zınqırovlu keçi. Zınqırovlu dəvə. Zınqırovlu dəf. – Budur iki fayton gəlir, ikisi də zınqırovlu
bot. bax zəngçiçəyi
is. dan. Bir şey yuxarıdan düşdükdə, yaxud bir yerə dəydikdə çıxan səs
1. təql. dan. Usandırıcı uşaq ağlaması səsi. □ Zır-zır eləmək – bax zır-zır zırıldamaq. Zır-zır zırıldamaq – zırıltı ilə ağlamaq; daim ağlamaq
is. Oyunda axırıncı; uduzmuş partnyor
sif. və is. vulq. 1. Çox yekə və yöndəmsiz, yekəpər. 2. Qanmaz, anlamaz, qaba, kobud adam
“Zırıldamaq”dan f.is
f. dan. Zır-zır etmək, usandırıcı bir səslə ağlamaq. [Səməd bacısına:] Ay arvad, bu xalqı nə zinhara gətirdin? Sənə demədimmi çox zarıldayıb zırıldama
“Zırıldatmaq”dan f.is
icb. dan. Zırıldamağa məcbur etmək, zırıldamasına (ağlamasına) səbəb olmaq; ağlatmaq
is. dan. 1. Zırıldama, zır-zır ağlama. Zırıltı səsi. 2. Səs-küy, mərəkə, həngamə, dava-qalmaqal, dava-dalaş, araqarışma
təql. Zəngin çıxardığı səs