zərf dan. Bir az, lap azca, bir tikə, bir qırıq (çox vaxt “bir” sözü ilə). Çörəkdən bir dıqqan ver
sif. dan. Azacıq
dan. bax dıqqılı
“Dıqqıldatmaq”dan f.is
bax tıqqıldatmaq
zərf dan. Bir az, bir zərrə. Halvadan dıqqılı uşağa ver
bax tıqqıltı
dan. 1. sif. Tükü tökülmüş, qotur. Dılğır at. – Sən qovdun kənddən elin kor, dılğır yabısını. S.Rüstəm
f. dan. Dılğır olmaq, dılğır hala düşmək; yararsız, boş, gülünc hala düşmək
is. dan. 1. Tükü tökülmüş heyvanın hal və vəziyyəti; qoturluq. 2. məc. Qeyri-ciddilik, boşluq, avaralıq; lütlük, yaramazlıq
is. dan. 1. Kəsən şeyin iti tərəfi. Dəhrənin dımığı. // Kəsən şeyin ucu. Qiyməkeşin dımığı yuxarı baxır, dəhrəninki aşağı
sif. dan. Həddindən böyük, yekəpər. Dınbız adam. Dınbız tülkü
təql. Mis və başqa metallara vurulanda çıxan səs
is. dan. 1. Mis və s. metalları bir-birinə toxunduraraq, yaxud bir şeylə onları vuraraq səs çıxarma. 2
“Dınqıldamaq”dan f.is
f. Dınqıltı səsi çıxmaq. Tar dınqıldadı
“Dınqıldatmaq”dan f.is
icb. 1. Toxunduraraq metal qablarda və ya simli musiqi alətində səs çıxarmaq. Həyətdə palaz döşənib samovar qurulmuşdu
sif. dan. Xırdaca, çox kiçik, çox balaca
is.Vurulanda mis qabdan və s.-dən çıxan səs. Zəngin dınqıltısı. – Çəngəllər tez-tez boşqablara dəyib dınqıltı qoparırdı
is. məh. 1. Qavala oxşayan çalğı aləti. Qapıda qulluq edən uzunsaçlı müridlərdən biri dınqır çalmağa başladı
f. dan. 1. Cırıldamaq. Araba dırıldayır. 2. Çox mənasız, boş danışmaq, baş-qulaq aparmaq
bax dırmıqlamaq
“Dırmaqlanmaq”dan f.is
bax dırmıqlanmaq
“Dırmalamaq”dan f.is
f. 1. Qazımaq, cırmaqlamaq. [Pələng] də məni görmüşdü, pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı
“Dırmanmaq”dan icb
“Dırmanmaq”dan f.is
f. Əl və ayaqlar vasitəsilə dik bir yerə, yuxarıya qalxmaq, dırmaşmaq, çıxmaq. [Qoyunlar] qulaqlarını qırparaq birdən-birə döndülər, quyruqlarını ata-
“Dırmaşdırmaq”dan f.is
“Dırmaşmaq”dan icb. Rövşən atları daşlığa dırmaşdırdı. “Koroğlu”
“Dırmaşmaq”dan f.is
bax dırmanmaq. Dedim: Yaxşıdır, bir daha dırmaşım; Əlimdə salamat qala ta başım. M.Ə.Sabir. Anam mənə dağkeçisi deyərdi, çünki qayalara keçi kimi dırm
is. Torpağın içində olan quru ot, kök qalıqları və s.-ni darayıb təmizləməyə, kəsəkləri xırdalamağa məxsus kənd təsərrüfatı aləti; çəng
is. Dırmıqla işləyən adam
“Dırmıqlamaq”dan f.is
f. 1. Dırmıqla təmizləmək, kəsəkləri dırmıqla əzmək, hamarlamaq; çəng çəkmək. Bostan yerini dırmıqlamaq
“Dırmıqlanmaq”dan f.is
məch. Dırmıqla təmizlənmək, hamarlanmaq. Kəsilmiş gövdələr tamamilə dırmıqlanıb qotmanlara yığılmalıdır
bax dırnaqşəkilli
is. 1. Barmaqların ucunun üst tərəfində sümük kimi maddədən ibarət örtü. Dırnaq tutmaq. Dırnaq şotkası (dırnaqları təmizləməyə məxsus kiçik şotka)
sif. dan. isteh. Verilən ada layiq olmayan, yalançı əsli olmayan, qeyri-həqiqi. Dırnaqarası alim
is. Dırnaqlı heyvanların dırnağında baş verib onun qırışmasına, büküşməsinə səbəb olan xəstəlik
is. 1. Kiçik dırnaq. 2. Yarpağın getdikcə daralan hissəsi. Sərbəst tac yarpağının geniş hissəsi aya, dar hissəsi isə dırnaqcıq adlanır
is. dan. Dırnağın dibinin iltihabı və irinləşməsi; dolama. Barmağına dırnaqdibi çıxıb
“Dırnaqlamaq”dan f.is
f. 1. Cırmaqlamaq. Pişik uşağın əlini dırnaqlayıb. 2. Dırnaqla yeri eşmək, dırnaqla bir şeyi cızmaq, yaxud əzmək