BÜRKÜLÜ

sif. Boğanaq, nəfəsi çətinləşdirəcək dərəcədə isti.
Bürkülü bağlarda adam istidən boğulurdu. Mir Cəlal.
Bürkülü iyun günlərinin birini Murad Kür qırağındakı söyüdlükdə, Əziz isə təcrübə tarlasında qarşıladı. Ə.Vəliyev.

Синонимы

  • BÜRKÜLÜ boğanaqlı — isti
  • BÜRKÜLÜ bürkülü bax bürkü

Антонимы

  • BÜRKÜLÜ BÜRKÜLÜ – SOYUQ İsti bürkülü bir gün idi (S.Sərxanlı); İstiyə də tab etdim; Soyuğa da alışdım (H.Hüseynzadə)
BÜRKÜLƏŞMƏK
BÜRKÜLÜK

Значение слова в других словарях