BƏDGU

sif.is. [ fars. ] Başqaları haqqında pis danışan, qeybət edən.
Nəyçün sənə tənə edə bədgu; Namusuna layiq işmidir bu? Füzuli.
Bir neçə an sükutdan sonra ona [Ərəblinskiyə] təsəlli vermək üçün bədgular haqqında söylənmiş bir rübai oxudum. S.M.Qənizadə.
[Yasavul:] Yoxsa bədgu Mirzə Çopur bütün acığını bu raportda məndən alar. S.Rəhimov.

// Söyüşçü, söyüş söyən (adam).
BƏDFAL
BƏDGULUQ

Значение слова в других словарях