BİÇMƏK

гл. 1. гуьн, ягъун; tarlanı biçmək ник гуьн; otu biçmək векь гуьн (ягъун); // пер. къачун; arpa əkən buğda biçməz. Ata. sözü мух цайида къуьл гуьдач; 2. хкатӀун; атӀун; şalvar biçmək вахчаг хкатӀун; 3. пер. ттун, кьун, ягъун (мес. ччуру); 4. пер. яна къирмишун, ягъун, рекьин, кукӀварун (мес. душманар).
BİÇİNÇİLİK
BİDAD

Значение слова в других словарях