BUYURUCU
прил. буйругъ гудай, буюрмишдай, эмир ийидай.
I сущ. повелитель (тот, кто приказывает, указывает, заставляет выполнять его волю) II прил. повелительный
Tam oxu »sif. Əmredici, amiranə. Bu halda Səlim bəy zavod həyətinə daxil olub, buyurucu bir səslə bağırdı. H.Nəzərli
Tam oxu »