i. bax buyruqçu
buyurucu
прил. буйругъ гудай, буюрмишдай, эмир ийидай.
I сущ. повелитель (тот, кто приказывает, указывает, заставляет выполнять его волю) II прил. повелительный
sif. Əmredici, amiranə. Bu halda Səlim bəy zavod həyətinə daxil olub, buyurucu bir səslə bağırdı. H.Nəzərli