I
сущ. повелитель (тот, кто приказывает, указывает, заставляет выполнять его волю)
II
прил. повелительный. Buyurucu tərzdə в повелительном тоне (повелительным тоном)
sif. Əmredici, amiranə. Bu halda Səlim bəy zavod həyətinə daxil olub, buyurucu bir səslə bağırdı. H.Nəzərli
Tam oxu »