CƏLB

[ər.] желб (авун), вичел чӀугун, чӀугун; cəlb etmək желб авун, желбун: а) чӀугун, вичелди ялун; б) са кардик кутун, са карда иштирак ийиз тун; в) пер. гьевеслу авун.
CƏLAYİ-VƏTƏN
CƏLBEDİCİ

Значение слова в других словарях