CANİŞİNLİK
сущ. ист. 1. жанишинвал, жанишиндин везифа, тӀвар; 2. жанишиндин идара; 3. жанишинди идара ийизвай вилаят; кил. canişin.
I сущ. истор. наместничество: 1. должность, обязанности наместника 2. пребывание в этой должности 3. область, управлявшаяся наместником
Tam oxu »is. tar. 1. Canişin vəzifəsi, adı. // Canişin idarəsi. Vəfadar Tiflisə canişinliyə getmək, orada paruçik İvanovla görüşmək barədəki xahişini bildirdik
Tam oxu »