ə. 1) tərəf, yan; 2) yer; 3) səbəb.
ə. 1) tərəf, yan; 2) yer; 3) səbəb.
is. [ər.] 1. Tərəf, yön, səmt. Cəhətləri seçmək çətin idi. Nəriman dönüb dala baxanda gəldiyi yerin də izini itirmiş gördü
Полностью »сущ. геогр. 1. страна света (одна из четырёх сторон горизонта: восток, запад, север, юг) 2. сторона: 1) пространство, расположенное в каком-л
Полностью »i. 1. coğ. pole; side, part; aspect; 2. cause, (əsas) reason; motive; purpose; feature, peculiarity; milli ~, (xüsusiyyət) national peculiarity / feat
Полностью »[ər.] сущ. 1. жигьет, пад, тереф; 2. са куьнин кӀватӀалдик квай пай, элемент; 3. са куьниз талукь тир лишан, кьетӀенвал; 4
Полностью »is. coğ. 1) point m cardinal, pôle m, point m ; üfüqün ~ləri points m pl de l’horizon ; 2) partie f, côté m, particularité f, aspect m, élément m ; mi
Полностью »1) tərəf, yön, səmt; 2) bir şeyə aid olan, onu səciyyələndirən əlamət, əksəriyyət, xüsusiyyət; 3) bir şeyin tərkib hissəsi, elementi
Полностью »